Het Nederlandse stel Leopold van Tuyll en Laura Struik emigreerden begin 2019 naar Zuid Afrika om daar hun dromen na te jagen. Inmiddels zijn ze op sprookjesachtige wijze getrouwd en runnen ze samen het succesvolle schoenenmerk ROF-Style.
De zogeheten ROF boots worden van vegetable tanned leer (een leersoort die plantaardig wordt gelooid) door lokale vakmannen met de hand gemaakt en zijn bijna niet aan te slepen. Hoe is dit sprookje ooit ontstaan en was het altijd zo’n mooi sprookje? Om daar achter te komen besluit ik Laura op te bellen.
‘Laura, leuk je eindelijk te spreken! Wonen en werken in het zonnige Zuid-Afrika het klinkt als een sprookje. Hoe is dit allemaal ontstaan?’
‘De liefde en connectie met Zuid-Afrika gaat heel lang terug. Mijn ouders kochten in 1994 een huis in Wellington (SA). Vanaf die tijd gingen we ieder jaar standaard met de hele familie naar Zuid-Afrika om kerst te vieren.
Ik groeide op met een Zuid-Afrikaanse au pair, ik leerde de taal en was het overgrote deel van de dag buiten. Vanaf die tijd heb ik geroepen dat ik hier wilde wonen. Het land geeft zo’n enorme vrijheid, de mensen zijn vriendelijk en het is hier altijd een groot avontuur. Mede, doordat iedereen het afraadde om in Zuid-Afrika te gaan wonen, bleef ik de wens om in Zuid Afrika te wonen, zien als een kinderdroom.
Zinnen als ‘Het is daar zo gevaarlijk’, ‘Je krijgt daar nooit werk’, ‘Het wordt voor je achter in de rij aansluiten’ of doe het gewoon niet’, heb ik zo vaak gehoord.
Uiteraard begrijp ik heel goed dat dit soort dingen worden gezegd. Al zo lang als ik leef wordt er gedacht dat de blanke bevolking op een dag wordt uitgeroeid en dat het dus goed fout gaat in Zuid Afrika. Maar dertig jaar verder is er nog niks gebeurd. Dus waarom niet gaan? Ik kan wel afwachten, maar kan ook werkgelegenheid zelf gaan creëren. Als is het maar voor 10 mensen.’
‘Het duurde nog wel even voordat je besloot te emigreren naar Zuid-Afrika. Wat deed je uiteindelijk over de streep trekken?’
‘In 2012 ontmoette ik mijn man Leopold, tijdens een huisdiner in Utrecht. Hij vertelde dat hij een paar dagen later naar Zuid-Afrika zou vertrekken voor vrijwilligerswerk in een van de townships. Tijdens die periode zou ik zelf samen met mijn vader en zijn vrienden ook in Zuid-Afrika zitten. Ik besloot hem uit te nodigen bij mij thuis, zodat ik samen met iemand van mijn eigen leeftijd de kerst kon doorbrengen.
Uit deze spontane actie, want hij kwam langs, ontstond een vriendschap. Pas twee jaar later sloeg de vonk over. Ik werkte inmiddels bij Ahold. Het was een leuke baan, maar werd meegesleept in de ‘ratrace’. De wereld waar het cool is om bij een grote corporate te werken en van promotie naar promotie te hoppen. Het leven is in principe al voor je uitgestippeld.
Totdat ik een klop in mijn oor kreeg (tinnitus). Ik was alleen maar aan het werk en sliep weinig. Om mij heen zag ik steeds meer mensen met burn-outs, waar ik zelf een enorme weerstand voor voelde. Dat overkwam mij echt niet, zo zwak ben ik niet. Op aanraden van mijn moeder besloot ik naar de KNO arts te gaan die mij vertelde dat ik gehoorschade had in dat oor. Hier, bij de KNO arts, kreeg ik mijn eerste wake-up call. Mijn leven zou en moest veranderen. Maar hoe?
Ten einde raad ging ik naar Ameland om tijdens het wandelen na te denken over de toekomst. Hoe moest ik verder? Ik belde Leopold en stelde voor om op wereldreis te gaan.
Hij stemde niet toe. Hij had nu juist net een nieuwe baan en had geen zin om zonder plan op wereldreis al ons gespaarde geld op te maken.
Eenmaal thuis kwam Leopold met een beter plan. Beide hadden we een liefde voor Zuid-Afrika en we hadden afspraken om zo rond pensioenleeftijd uiteindelijk te gaan emigreren. Maar waarom zolang wachten en nu al niet gaan? Was wat Leopold tegen mij zei. Hij zou gaan proberen om zijn baan mee te nemen naar Zuid-Afrika, zodat sowieso een iemand van ons een stabiel inkomen had. En ja hoor drie maanden later zaten we in het vliegtuig naar Kaapstad’.
‘Geen slecht verhaal zeg! Hoe is uiteindelijk dan het idee van ROF Boots ontstaan?’
‘In eerste instantie hielp ik Leopold met zijn werkzaamheden, maar het idee van ROF ontstond al snel. Dit gebeurde toen we in Kaapstad een man ontmoette die tassen verkocht.
Hij nodigde ons uit om eens mee te gaan naar zijn werkplaats. Waarom niet? Dachten we. Op deze manier konden we meer te weten komen over ons nieuwe thuisland.
Eenmaal aangekomen werd ik enorm enthousiast over alle producten die daar gemaakt konden worden. Ter plekke besloot ik dat ik een Zuid-Afrikaans lifestyle merk wilde gaan oprichten. Als een kip zonder kop zonder ging ik aan de slag. Leopold zag er wel brood in en besloot mee te willen doen. Het was zo fijn om dit samen te doen.
Toen ik in Nederland de mensen de eerste ROF collectie liet zien reageerde ze allemaal even enthousiast. Mijn zus, een enorm belangrijk persoon voor mij, adviseerde dat we het beste alleen met de boots verder moesten gaan. Die riemen en tassen zouden alleen maar afleiden.
Toen ik dit eenmaal thuis aan Leopold vertelde was hij uiteraard ‘not amused’, want wat moesten we dan met al die ingekochte spullen? Maar, al gauw, zag hij in, dat een product, misschien juist ook wel een kracht was. Nog geen paar weken later ging de website live. In eerste instantie liep het allemaal nog niet zo hard hoor. Het succes kwam pas toen we goede foto’s van ons terwijl we de boots dragen en het persoonlijk verhaal achter het merk naar buiten gingen communiceren.’
‘Over dat persoonlijke verhaal gesproken, kun je iets meer vertellen over de lokale mensen met wie jullie werken?’
‘De ROF boots worden gemaakt in een workshop zo’n 6 uur hier vandaan. In deze uit hout opgetrokken ruimte van +/- 35m2 werken inmiddels zes locals die met de hand, op bestelling, de ROF boots maken.
De man, die we dus een paar jaar geleden ontmoette, helpt ons met het zoeken van het personeel. Deze mensen zijn locals uit de townships, die wij samen opleiden tot vakmannen. De workshop is bij hem thuis en hij is voor alles verantwoordelijk. Misschien wel leuk om te vermelden is dat we eerst altijd met mannen werkten, maar dat vanaf volgende week twee vrouwen gaan beginnen met het maken van de ROF boots.’
‘De ROF boots wordt op bestelling gemaakt. Wat was de reden om juist voor geen voorraad te kiezen?’
‘Ik zag dit ‘low stock’ concept bij een ander merk en raakte geïnspireerd. Wanneer een klant besteld communiceren we duidelijk dat het productieproces gemiddeld zo’n 2 weken duurt (afhankelijk van het aantal uren zon) en dat het verzenden daarna nog een weekje tijd in beslag neemt. Het is en blijft handwerk.
Maar juist door zo’n concept wordt het merk persoonlijker en raak je als klant meer betrokken bij en verbonden aan het hele productieproces. Ik denk overigens, dat het belangrijk is om als mens steeds meer te gaan beseffen dat wanneer je vandaag iets koopt het helemaal niet zo normaal is dat het morgen bij je thuis is.’
‘Als lezers nou enthousiast zijn, waar kunnen ze dan ROF boots kopen?’
‘De ROF boots zijn online te koop via onze website. Mochten mensen ze in Nederland ze willen passen dan kan dat in ons warehouse in Putten (Veluwe) of bij DEUS Amsterdam (Herenstraat 13A). Daarnaast hebben we een winkel op de populairste markt van Kaapstad, de Oranjezicht City Farm Market
Er hangt daar echt een super leuke vibe en als je op vakantie gaat naar Kaapstad moet je echt even langs deze markt hoppen. Je kan er heerlijk lunchen en er is van alles te koop. Iedere toerist gaat er ook naar toe, en mede daardoor krijgen we ook steeds meer buitenlandse exposure. Daarnaast hebben we ook nog twee partijen die in Zweden en Ibiza onze ROF boots verkopen.’
‘Laatste vraag, hoe zie je de toekomst?’
‘Goede vraag, want daar denken we meer en meer over na. Er is heel veel potentie en het product zou ook zeker passen in landen als Australië, Canada en Amerika. Maar daar uitrollen zou betekenen dat het merk op een gegeven moment zo groot wordt dat handwerk niet meer mogelijk is.
We willen juist iets lokaals doen in Zuid-Afrika. Als locals bij ons aan de slag gaan leren ze een ambacht. Als ze dan weg gaan kunnen ze deze ambacht voortzetten en eventueel zelf een bedrijfje opzetten. Hierdoor creëer we steeds meer werkgelegenheid in Zuid-Afrika.
Een andere vraag, die we vaak krijgen, is of het alleen bij de ROF boots blijft. ‘Een riempje of tasje erbij verkopen is toch leuk?’ Is wat er soms gezegd wordt. Wij zelf geloven nog steeds in focus. De kracht van simpliciteit. Het is een model, een paar laarzen, voor de man en voor de vrouw, in drie kleuren. That’s it! Het is en blijft enorm uitdagend, maar kan ook juist heel sterk zijn.
Waar we nog wel over nadenken is een kinderlijn. Dat zou passen. One FOR (omgedraaid ROF) all. Een schoen voor de hele familie waarmee je alles kan doen. Paardrijden, wandelen, naar een restaurant gaan, en ga zo maar door.
Heb je nog vragen over Rof-Style? Stel deze dan hieronder in de reacties! Zie je foutjes? Laat het ons dan ook weten! Wil je op de hoogte blijven? Dat kan via Facebook en Instagram.Hoe uniek is dat?’
