Ze komt aanlopen met een glimlach op haar gezicht. “De strandbedjes kosten maar 6 euro per stuk, dat is geen geld! Wil je er ook een Chlo?” Ik kijk op mijn horloge. Het is al een 1 uur en we gaan rond 3 uur lunchen. Dat betekent dat we hier niet meer dan 2 uur liggen, daarnaast zijn deze bedjes hard. Zonde van het geld dus. Ik schud mijn hoofd en zeg; “nee schat, ik ga wel op een handdoek liggen”. ”Weet je het zeker? Kost toch niks?” Ik knik, “ja, ik weet het zeker, helemaal prima op die handdoek”. “Ok, babe!” Ik pak mijn handdoek uit de tas, leg hem op de grond, plof neer in het zand en besef mij dat ik steeds meer een soort van moderne hippie word.
Bovenstaand fragment is er een uit Ibiza waar ik een paar dagen was. Wat ik daar deed? Ik ging gezellig mee met twee vriendinnetjes. Waarom? Gewoon omdat het kan. Een groot voordeel van het Digital Nomad leven. Door de keuze te maken om voorlopig voor geen vaste werk/woonplek te kiezen (lees hier meer over in de column: “Ik ben 28 en woon nog thuis, is dat gek?”) maakt het voor mij niet uit waar ik werk of verblijf. Of ik nou in Nederland of in het buitenland zit, overal kan ik in principe dit soort verhaaltjes op een laptop typen. Dus waarom in Nederland blijven? Het leven is toch een groot avontuur? En als er iemand van avontuur houdt dan ben ik het.
Een paar weken geleden was ik in op Agonda Beach in Goa. Een heerlijke plek waar je geld in vergelijking met Nederland vijf keer zoveel waard is. Een vers geperst sapje kost daar ongeveer 80 roepies wat gelijk staat aan 1 euro. In Nederland kost een vers sapje al gauw 5 euro. Dus waarom thuisblijven als je ergens anders weer iets nieuws kan ontdekken?
Als je dan ook nog eens een beetje zuinig om gaat met je geld dan kun je rustig een paar maanden weg blijven
Toen ik samen met mijn reisgenoot zat te ontbijten in Goa merkte hij opeens op dat hij prima op deze plek een paar maanden zou kunnen blijven. Het is een relaxte plek om te werken en je geld is er zoveel meer waard. Ergens was het nog niet eens zo’n slecht idee! Waarom niet een maand ergens gaan wonen en werken om vervolgens weer door te trekken naar een andere plek. Als Digital Nomad kan ik dat makkelijk doen. Als je dan ook nog eens een beetje zuinig om gaat met je geld dan kun je rustig een paar maanden weg blijven. Ik werd meteen enthousiast!
Na mijn reis vertelde ik dit idee aan anderen. Zo positief dat ik het bracht, zo negatief waren sommige reacties. Een greep uit de reacties: “Je kunt toch niet altijd maar op vakantie blijven gaan? Moet je niet thuis blijven voor werk, aan een bureau? Leuk idee, maar niet echt een realistisch beeld van het leven he Chlo”.
“Het realistische beeld van het leven”, daar wil ik het wel even over hebben. Want wat is precies het realistische beeld van het leven? Is hoe wij in Nederland leven de maatstaf of is juist het leven in bijvoorbeeld Bali of Goa de maatstaf? Leven we eigenlijk om te werken of werken we om te leven?
Leven we eigenlijk om te werken of werken we om te leven?
Een aantal vragen die ik graag even in deze column gooi om je aan het denken te zetten. Als ik om mij heen kijk zie ik burn-outs en depressies uit de grond komen als paddenstoelen. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet iemand hoor zeiken over zijn of haar baan. Mensen zijn altijd maar te druk, hebben zelden tijd en zijn ontevreden. Maar waarom?
Ligt de prestatiedrang te hoog? Of is het de wil om maar te bewijzen dat we keihard werken, daardoor veel geld verdienen en daarom meer aanzien hebben? Maar stiekem in het drukke schema (lees hier meer over in de column: “Druk en gehaast zijn is voor sukkels“) geen tijd meer hebben en het geld daarom maar over de balk smijten op vakantie of tijdens het shoppen. Want als je dan eindelijk tijd hebt in je drukke schema dan moet je geld natuurlijk rollen. Is het belanden in deze vicieuze cirkel nou echt het realistische leven? Mijn mening is NEE, want ik denk dat niet iedereen gelukkig wordt van deze vicieuze levenscirkel
Als ik een shotje afsla, omdat ik geen zin heb in een tequila ben ik ongezellig.
Ik durf ervoor uit te komen dat ik zuinig ben. Ik denk erover na waar ik mijn geld aan besteed, ben zelden echt dronken (dus geef weinig geld uit aan drank), en koop niet iets zonder reden (dus doe zelden echt impulsaankopen). Toch merk ik dat dit gek is. Als ik een shotje afsla, omdat ik geen zin heb in een tequila ben ik kinderachtig en ongezellig. Als ik dat ene shirt in de Zara weg leg, omdat ik het eigenlijk niet nodig heb, wordt er gezegd dat ik echt wel een keer iets kan kopen omdat ik mijzelf best wel een keer mag verwennen.
En als ik liever op het strand lig dan zo’n blauw met wit hard bed voor 6 euro huur word ik Dagobert Duck genoemd. Oh en dan heb ik nog eens over het feit gesproken dat als je veel geld uit geeft het financieel waarschijnlijk heel goed met iemand gaat en als je op je centjes let het vast wel slecht met diegene gaat.
Het kan mij ergens ook geen ruk schelen als iemand mij Dagobert Duck noemt.
Ik? Ik wil gewoon een financiële buffer achter de hand hebben en heb geen behoefte om mijn geld over de balk te gooien. Toch merk ik steeds meer dat mijn “noem het gierige gedrag” vragen oproept. Ik leg het met veel plezier uit maar eerlijk? Het kan mij ergens ook geen ruk schelen als iemand mij Dagobert Duck noemt. Want hey, ik doe die vakantie 2x keer, of blijf langer weg terwijl jij alweer chagrijnig op je kantoor zit. Daarnaast ben ik alleen maar meer dankbaar als mensen het begrijpen (zoals mijn vriendinnetjes tijdens de dagen in Ibiza).
Het strand bedje had ik namelijk prima kunnen huren, Ik had makkelijk nog drie wijn kunnen bestellen tijdens die ene lunch of het T-shirt in dat hippe winkeltjes aan de haven kunnen kopen. Maar ik vond het niet echt nodig. Voor mij zijn het nog steeds juist die dingen waar je geen geld voor hoeft te betalen die het doen. Even een opfrissertje als jij het misschien ook even vergeten bent; denk aan de zon die s’morgens als je je gordijnen opent op het balkon schijnt, het geluid van de azuurblauwe zee, het hebben van eindeloze gesprekken met mensen die je leert kennen tijdens je dagje strand, verliefd worden, de zon in de zee zien zakken….
“Blijft mooi he” de vrouw naast mij in het vliegtuig buigt naar voren om ook een beetje te genieten van de zonsondergang in de lucht. Ik zit aan het raam en zie de zon steeds roder gloeien. We zetten de daling in. Mijn telefoon krijgt weer bereik en er popt een bericht op. “Wide nog even zeggen dat ik het super leuk met je heb gehad en je een lieve meid bent. Thanks for alle peptalks”. Er verschijnt een big smile op mijn gezicht. Het zijn nog steeds de kleine dingen in het leven. Ik kan niet wachten op het volgende avontuur.
