[adrotate banner=”7″]
“Do you have a hero?” vraag ik tijdens het ontbijt aan de eigenaar van het hotel. “Oh yes, that is for sure Adem Jashari. He started the Kosovo Liberation Army and fought til his dead for the independence of Kosovo. He is the hero of Kosovo and we will never forget him”.
Het meest bekende en toeristische land in de Balkan is Kroatie. Kroatië is een lidstaat van de EU en is een bestemming waar veel mensen graag hun vakantie vieren. Echter heeft de Balkan zoveel meer te bieden. Daarom besloot ik juist aan die andere, veelal minder bekende Balkan landen een bezoek te brengen. In dit artikel alles over reizen in Kosovo.
De Balkan roadtrip met Peugeot startte in Bosnië & Herzegovina, vervolgens reden we door richting de bergen van Montenegro, waren we 2 dagen in Albanië, om vervolgens via de hoofdstad van Macedonië, Skopje, terecht te komen in Kosovo. Kosovo, een land waar ik maar bar weinig van wist. Is het eigenlijk wel een onafhankelijk land of hoort het bij Servië?
Reizen in Kosovo is veilig
Kosovo heeft een moeizaam verleden en de politiek van dit land is voor velen vast moeilijk te begrijpen. Toen ik vertelde aan een vriendinnetje dat ik in Kosovo zat reageerde ze met de vraag: “Waarom ben je in dat oorlogsland?”
Laat ik een ding vooropstellen. De oorlog in Kosovo is al meer dan 20 jaar geleden en het land is al 10 jaar onafhankelijk. Reizen in Kosovo is hartstikke veilig. Echter merk je wel aan alles dat Kosovo nog lang niet daar is waar velen anderen Europese landen zijn. Desondanks neemt dat niet weg dat het een enorm interessant land is om door heen te reizen.
Toerisme Kosovo
Kosovo is het jongste, maar ook het armste land van Europa. Van 1989 tot 1999 viel het land onder Servisch bestuur. Veel Kosovaren hadden geen werk, de woon en werk omstandigheden waren slecht en er was een enorme corruptie.
Pas in 2008 (na een heftige oorlog) verklaarde Kosovo zich onafhankelijk. Dit klinkt als een feest, maar de onafhankelijkheid van Kosovo wordt maar door de helft van de landen wereldwijd erkend. Rusland, China, India en zelfs Spanje zien Kosovo tot op de dag van vandaag niet als land, maar als provincie van Servië.
Reizen met een Europese auto door Kosovo
Wij reden vanaf Macedonië de grens over naar Kosovo. Waar we normaal met onze paspoorten, groene kaart en autopapieren (en soms een stempel in het paspoort) door konden rijden moesten we nu wachten aan de grens. Wat bleek? Onze auto was niet verzekerd in Kosovo. Geen paniek.
Voor een kleine 15 euro koop je een verzekering bij de grens waardoor je gewoon met de auto door het land kan rijden. Let op: gooi dit papiertje niet weg, want als je het land uit rijdt, moet je dit verzekeringsbewijs weer laten zien.
Een dag reizen in Kosovo
Omdat we maar weinig tijd hadden (lees 1,5 dag), konden we niet echt veel zien van dit land. De bekendste bezienswaardigheden in Kosovo zijn natuurlijk de hoofdstad Pristina en de historische stad Prizren.
Wij liepen daar beide niet zo warm voor en het lag ook niet op onze route. Nadat wat online ‘research’ ontdekten we de stad Pejë met aangrenzend het National Park “Bjeshkët e Nemuna”. Dit werd onze bestemming.
Pejë
De stad Pejë is de drie na grootste stad van Kosovo. Het heeft een klein centrum met tal van winkels en een paar horecazaken. Het is een prima stad voor een kleine lunch, maar stel je er niet te veel van voor. Typerend vond ik vooral de velen winkels en kraampjes die ‘nep’ designer kleding verkochten. Leuk weetje: je kan in Kosovo gewoon met Euro betalen! Ideaal!
National Park “Bjeshkët e Nemuna / Rugova Vallei
Dit park ligt in het westen van Kosovo en wordt ook wel de Albanese Alpen genoemd. In dit park loopt ook een stuk van de ‘Peaks of the Balkans’ wandelroute. Dit is een wandelroute van 192 km die door Albanië, Kosovo en Montenegro loopt.
Het meest bekende gedeelte van dit park zijn de ‘Rugova Moutains’ oftewel de Rugova Vallei. De Rugova Vallei is makkelijk bereikbaar vanaf Pejë. Dagelijks gaat er een bus voor 3 euro naar deze vallei, maar het makkelijkste bereik je de vallei met de auto. De weg door Rugova Vallei is er een waar je je ogen uit kijkt. Het is een prachtige rit die uiteindelijk uitkomt bij Lake Leqinat. Het grootste en meest bekendste meer van Rugova.
Wij reden na een lunch in Pejë het park in. Vanaf de grote weg die dwars door de vallei loopt kun je links of rechts afslaan. Deze meestal onverharde wegen brengen je naar en van de 13 dorpjes die liggen in de Rugova Vallei. Pas wel op, want niet alle wegen zijn makkelijk te bereiden met alle soorten auto’s.
Drelaj Village
Wij besloten de afslag te pakken naar Drelaj Village. In dit dorpje is niet veel te beleven. Er staat een moskee en grazen koeien in de wei. Als je heel stil bent hoor je zelfs de krekels en volgels fluiten. En dat is nou wat het juist bijzonder maakt.
Overnachten in Kosovo bij Te Liqeni
Na Drelaj Village vervolgden we onze weg. We besloten een accommodatie te zoeken rondom Lake Leqinat zodat we die dag erna daar naar toe konden wandelen. Uiteindelijk, na een lange weg omhoog kwamen we uit bij restaurant Te Liqeni. De houten huisjes waar je in kon overnachten zagen er zo tof uit. Hier wilde ik wel blijven.
Een overnachting in een van de houten huisje kost 30 euro. Niet duur, maar we hadden een probleem. Natuurlijk waren we weer vergeten te pinnen (rode draad van deze reis). Dus we besloten de hele auto op de kop te zetten, opzoek naar geld. Terugrijden naar Pejë (zo’n 1,5 uur) was geen optie. Wat nu? Uiteindelijk vonden we 20 dollar en 12 euro aan cashgeld. Hier kwamen we niet ver mee (want we moesten ook nog avond eten).
De eigenaar was zo aardig dat hij aanbood om voor het geld dat we hadden voor ons te koken en ons een overnachting aan te bieden. Ik sprong natuurlijk een gat in de lucht.
Hierboven een foto van het avond eten bij restaurant restaurant Te Liqeni. Tijdens het diner besloten we het dessert in te pakken voor het ontbijt. We voelden ons toch een beetje opgelaten om ook nog eens om ontbijt te vragen. Dus dit leek ons de beste oplossing!
Een bijzonder gesprek over de Kosovo oorlog
De volgende dag besloten we nog wat te werken in het restaurant. Hier kwamen we in gesprek met Jon ( de eigenaar van het hotel/restaurant) over zijn land en de Kosovo oorlog. Jon is misschien een paar jaar ouder dan ik ben en dat maakte dat zijn woorden over de oorlog en hoe hij gevlucht was des te meer binnen kwamen. Tijdens het gesprek bood hij ons onbijt aan. Hij kon ons toch niet met een lege maag verder laten gaan. Voordat we het doorhadden werden er eieren gebakken en koffie gezet.
Door het gesprek met Jon kwam ik meer te weten over Kosovo. Ondanks dat Kosovo al 10 jaar onafhankelijk is, is het nog lang niet waar het zou moeten zijn. Kosovo is corrupt, loopt leeg, 50 procent van de bevolking heeft nog steeds geen baan en 2000 van de 10.000 mensen die omgekomen zijn tijdens de Kosovo oorlog zijn nog steeds zoek.
Jon moest vluchten tijdens de oorlog. In de sneeuwkou liep hij naar Montenegro. Als je geen geld had, dan werd je meteen gedood. Na 7 jaar kwam hij terug in Kosovo, studeerde hij aan de universiteit, maar door de grote corruptie is er geen baan voor hem. Hierdoor besloot hij te helpen in het restaurant van de familie.
Doordat Kosovo nog steeds niet door alle landen wordt erkend, kan Jon niet zonder visum door Europa reizen. Zelfs op een visum naar zijn (bijna) buurland Kroatie moet hij 3 tot 4 maanden wachten. Daarnaast beseft hij maar al te goed dat wanneer USA, zijn land Kosovo niet meer beschermt Servie opnieuw zou binnen vallen. Een ding is zeker, als dat zou gebeuren, dan zou hij kei hard vechten voor zijn land.
Voordat we weg gaan maken we nog een aantal foto’s. “Let’s make the Albanian flag with our hands for the picture” oppert Jon. Na de foto’s nemen we afscheid en besluiten we meteen door te rijden. Het is al laat en het meer hebben we nooit gezien, maar wat kan mij het schelen. Het gesprek met Jon was veel meer waard dan wat dan ook. Een paar uur later open ik mijn Instagram en zie ik dat Jon de gemaakte foto’s met de hashtags #thankful #myfriends heeft geplaatst op Instagram. Ik glimlach, like de foto en even komt er een quote uit mijn favoriete jeugdfilm ‘De Rode Zwaan’ naar boven. ‘Afscheid nemen is maar kort, maar vriendschap duurt voor altijd!’
Wil je meer Balkan landen bezoeken? Lees dan het artikel: Balkan roadtrip: 3-weekse reisroute + de tips!
[adrotate banner=”7″]
