Na het coachingstraject kon ik ‘oude emoties’ loslaten

Sommige mensen kunnen bepaalde deuren openen. Die deuren waar jij zelf heel veel moeite mee hebt om die te openen. Maar, dat betekent niet dat hij of zij alleen de sleutel heeft. Het belangrijkste is dat jij gaat ontdekken waar je die sleutel van die deuren kan vinden. Zodat je uiteindelijk zelf die deurtjes naar een gelukkig leven open kan zetten….

Nadat ik drie weken lang iedere maandag naar het Flevopark ben gefietst en een coaching gesprek met Gerben heb gehad besef ik mij, als ik thuis kom na de derde coaching, dat ik het gevoel heb dat ik op wil geven. Ik wil mijn oude leven, waarin ik altijd op reis ben, easy door het leven fiets en leef zonder ‘vervelend’ gevoel weer terug.

Daarnaast lijkt het, nu ik die stap heb gezet om te communiceren over die ‘onverklaarbare’ pijn, dat die pijn alleen maar heftiger is geworden. Dat bepaalde gevoel, wat ik jarenlang, in een doosje, diep heb wegstopt, raast opeens als een wervelwind door mijn lichaam.

Ik zet een kop thee, plof op de bank en scrol door mijn Instagram feed heen. Foto’s van Schotland, Oostenrijk, Zweden en Ras al Khaimah komen voorbij. Die mooie maanden, die maanden waar ik maar een paar dagen thuis was, goh wat zou ik graag weer even op reis willen zijn.

Niet meer vluchten voor pijn en angst

Ik denk terug aan het interview met Nowelle Barnhoorn. Zij overwon haar depressie door niet meer te vluchten voor verdriet. Zou ik die ‘onverklaarbare pijn’ ook overwinnen als ik niet meer vlucht en of afleiding zoek en dat pijnlijke gevoel er gewoon laat zijn?

Begin met grenzen aangeven Chlo, spreek ik mijzelf toe. Ik besluit daarom Gerben op te bellen en vraag hem of het ok is om een coaching pauze in te lassen. Ik voel dat als ik mijzelf persoonlijk wil ontwikkelen ik echt even rust moeten nemen. ‘Ik denk dat ik soms even niet meer weet wie of wat ik ben of wil zijn Ger, ik heb even rust nodig, kunnen we de een coaching pauze inlassen?’ zeg ik aan de telefoon.

Hoe dichter je bij jezelf komt, hoe makkelijker je kan gaan verbinden met de ander 

‘Geen probleem! Ik snap je heel goed Chlo. De afgelopen weken kunnen je verward hebben gemaakt, dat is logisch. Maar vergeet niet dat je op de goede weg bent. En als je die echte connectie wilt gaan maken met mensen om je heen moet je ook echt naar je gevoel blijven luisteren.

Blijf dingen doen die jij leuk en fijn vindt. Hoe dichter je bij jezelf komt, hoe makkelijker je op een gegeven moment kan verbinden met de ander, die ander die echt bij jou past. Laten we over een paar weken weer afspreken goed?’ Ik stem in.

In de weken die volgen probeer ik de kennis die ik uit de coaching heb gehaald toe te passen in het dagelijks leven. Ik zet door met een keer in de week een lesje klassiek ballet en probeer de sport boulderen (klimmen zonder touw) bij Be Boulder. Dit bevalt goed!

Daarnaast ga ik vaker naar het strand. Strand heeft iets magisch voor mij. Het is een plek waar ik in alle rust, zonder teveel prikkels kan nadenken en vooral kan voelen wat ik nou echt wil.

Op een dag, nadat ik de hele middag bij een nieuwe strandtent genaamd Makai in IJmuiden een boekje heb gelezen in de zon, vraagt de eigenar Joris of ik niet even over het water wil crossen met de waterscooter. Ja dat wil ik wel, cool!

Ik voel het water op mijn gezicht, het zout op mijn lippen en de adrenaline giert door mijn lijf. Als ik uit het water kom zie ik eruit als een verzopen kat en is mijn gezicht een brok zout, maar ik voel mijzelf intens gelukkig.

Proberen jezelf te zijn op social media

Een dag later vraag ik me af waarom ik de foto van mijzelf hangend op de waterscooter niet deel op social media. Dit is wie ik ben en dit soort momenten zijn juist de momenten die mij het meest gelukkig maken. Waarom zou ik die dan niet delen op social media?

Na het schrijven van het artikel Dit is de “naakte” waarheid achter de Instagram bubbel sloeg ik een nieuwe weg in en besloot ik niet meer het perfecte plaatje te delen, maar ondanks dat voel ik nog steeds weleens een bepaalde prestatiedruk.

Ik kijk naar de foto, zoom in en weer uit. Er komt een twijfel. Het is niet de mooiste foto van mijzelf, maar het is wel een foto waar ik echt mijzelf ben. Niet twijfelen, gewoon doen, dit is toch wat je gelukkig maakt, spreek ik mijzelf toe. Fuck it denk ik en ik gooi de foto op mijn Instagram feed. Wat een opluchting.

In de dagen die volgen pas ik met regelmaat het keuzekruispunt toe. Ik probeer minder te klagen en juist te kijken of ik dingen kan gaan aanpakken of gewoon eens kan accepteren. Dit lijkt de goede kant op te gaan. Alleen, die laatste A, de A van afscheid nemen kan ik nog steeds moeilijk toepassen. Want, ‘nee’ tegen iemand zeggen, iemand teleurstellen, en of afwijzen, ja dat vind ik echt vreselijk om te doen.

Een paar weken later tijdens mijn laatste coachingsgesprek met Mind the Body besluit ik Gerben om advies te vragen. ‘Ger, ik merk dat ik het enorm lastig vind om nee te zeggen en of iemand af te wijzen. En als ik het dan doe en iemand blijft door vragen dan raak ik nog steeds in paniek.’

Duidelijkheid in communicatie

‘Mijn eerste vraag aan je is of je denkt dat je duidelijk genoeg bent naar de ander?’ Het blijft even stil en er schuift een wolk voor de zon. ‘Ik denk het wel, althans ik weet het niet’ ik haal mijn schouders op.

‘Wist je dat de mens aan een bepaalde actie een bepaald gevoel kan hangen? Zo zie je dat mensen die regelmatig zijn teleurgesteld in hun verleden het ook lastig kunnen vinden om andere mensen teleur te stellen. Zij weten immers al te goed welk pijnlijk gevoel dit opwekt. Echter is dat het gevoel wat diegene voelt, die ander hoeft dat helemaal niet zo te voelen.

Leren aangeven wat je wilt en wat goed voelt

Wat in communicatie belangrijk is, is dat je leert om duidelijk te zijn. Geef zonder te twijfelen aan wat je wilt en wat goed voor jou voelt. Zorg dat je daarbij niet teveel bezig bent wat die ander zou kunnen voelen, want dat weet je namelijk helemaal niet. Tenzij je het natuurlijk vraagt.

Zonder duidelijkheid in communicatie blijf je wankelen op dat keuzekruispunt en dat is het laatste wat je wilt’. zegt Gerben half lachend. Na onze laatste coaching besluit ik samen met Gerben te gaan lunchen. Met een lach op mijn gezicht en intens gelukkig sluit ik het coachingstraject af.

Pas een paar maanden later besef ik dat ik de afgelopen jaren veel te weinig een scheiding heb gemaakt tussen mijn offline en online bestaan. Ik zag overal ‘werk’ kansen, wat mij ambitieus en succesvol maakt. Aan de andere kant gaf ik mijn lichaam nooit echt de rust, was ik altijd maar aan het rennen en had ik geen ruimte om oude wonden te helen.

Ondanks dat ik de afgelopen weken veel gehuild heb, angst heb gevoeld en zeker meerdere malen heb getwijfeld of ik met deze coaching verhalen naar buiten moest komen ben ik heel blij dat ik de stap heb genomen.

Kwetsbaarheid tonen en er over praten

Voor mij werkte het uiteindelijk goed om dat vervelende gevoel niet meer weg te drukken, maar er juist over te praten. Ik wens doordat ik dit verhaal op social media deel mensen te inspireren om niet meer uit angst, maar juist uit liefde te handelen.

De weg naar kwetsbaarheid tonen, mijzelf bevrijden van oude emoties en accepteren en tevreden te zijn met wie ik vandaag de dag ben was niet makkelijk, maar het bewandelen van deze weg maakte mij uiteindelijk wel een veel gelukkiger mens, en juist dat is wat telt.