De grote steden in Nederland. De steden waar alles mogelijk is, waar dromen waar worden gemaakt, maar ook de steden van de verleidingen en hoge sociale druk. Is alles echt zoals het lijkt? Of leven de mensen in de grote stad soms voort op uiterlijke schijn? In deze interviewreeks interview ik meiden en jongens uit de hoofdstad. Allemaal met hun eigen verhaal maar ook allemaal even succesvol, een tikkeltje onzeker en enorm kwetsbaar in deze grote perfecte wereld.
Paul Roos (31). Hij deed mee aan het reality tv-programma De Bachelor, dacht met zijn nieuwe vlam helemaal happy de peppy te worden in Amsterdam, maar dat bleek al heel snel niet het geval. Na een paar maanden bleken zowel Josephine als Eline geen match. Inmiddels wordt Paul omschreven als de meest begeerde vrijgezel van de Randstad.
Zelf ontmoet ik Paul op de première van de Videoland serie Sphinx, we raken in gesprek en houden contact. Omdat hij geïnteresseerd is in het vrije reisbestaan, de wereld wellicht op een andere manier zou willen verkennen, en zoals hij zegt ‘inmiddels wel zo ver is om wat risico’s te nemen en jouw weg lijkt mij inspirerend’, besluiten we af te spreken.
Want ik ben wel benieuwd wat hij in petto heeft en hoe het nou precies is na zo’n deelname aan een reality programma. Is het echt zo leuk als het lijkt?
‘Paul, laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: hoe gaat het zo een paar weken na het tv-programma De Bachelor. Is dit wat je ervan verwacht had?’
‘Het gaat goed! Ik kom net terug van een familievakantie naar Aruba en dat was erg fijn. En over de verwachtingen? Voorafgaand had ik eigenlijk niet veel verwachtingen van hoe het erna zou zijn. Je bent vooral bezig met het feit dat je naar een tropisch eiland gaat om te daten met veel vrouwen.
Uiteindelijk ging het in verschillende fases. De eerste fase is dat je jezelf terugziet op TV. Dat was wel even een ‘what the fuck’ moment. Dan komt pas het besef dat het geen schoolprojectje was, maar je dus echt meegedaan hebt met De Bachelor. Dat was best even confronterend.
Je wordt je namelijk bewust van je zwakke plekken en vreemde trekjes, En jij bent dat niet alleen, die dat ziet. Iedereen ziet dat natuurlijk en mensen praten daarover. Het voelt dan een beetje als een voetbalwedstrijd: iedereen langs de zijlijn weet het altijd beter.
Ik had al een dikke huid, maar de deelname aan De Bachelor heeft mijn huid zeker wel dikker gemaakt. Inmiddels zit ik in de fase van oké, dit was het dan. Het voelt nu als een gek tripje, dat ik zeker niet had willen missen.’
‘Waar ik wel benieuwd naar ben, is of je iets geleerd hebt van het programma en je deelname aan De Bachelor?’
‘Nou ten eerste dat liefde op TV vinden moeilijk is. Als je denkt dat je haar hebt gevonden, word je vijf dagen na de tv-show gedumpt. Blijkbaar ben ik toch niet doortastend genoeg en had ik daar meer moeten doorvragen.
Verder heb ik zeker geleerd dat reality-TV een enigszins vertekend beeld van zowel mij als de vrouwen laat zien. Ik werd als de alpha man neergezet. Ik ben daar een maand geweest en iedere aflevering is drie dagen, waarvan drie dagen aan beeldmateriaal wordt opgeknipt in fragmenten van zo’n 15 seconden. Alle gesprekken worden al snel gestuurd naar onderwerpen liefde, relaties en familie.
Mijn humor kwam daar voor mijn gevoel niet goed uit. Ik kan begrijpen dat daardoor mensen mij als oppervlakkig bestempelen en dat vind ik jammer. Maar goed, het is tegelijkertijd ook geen programma dat je kijkt voor zeer inhoudelijke gesprekken.
Wat ik ook niet had verwacht is dat mijn deelname aan De Bachelor gevolgen zou hebben op mijn relaties met vrienden en familie. Je staat constant in de picture, wordt veel aangesproken en dat heeft niet altijd een positief effect. Je speelt als het ware ook daarna een hoofdrol in gesprekken en dat verstoort de balans van je bestaande relaties. Zo boeiend is het allemaal niet en ik wil ook graag horen hoe de werkdag was van mijn beste vriend.’
‘En nu? Je zit op bijna 100K volgers. Ben je van plan om daar iets mee te doen? Of ga je gewoon weer terug in je oude bestaan?’
‘Dat is best een zoektocht voor mij inderdaad. Mijn baan is jurist bij een grote bank en dat bevalt me prima.
En over de volgers, dat alles was voor mij wel even nieuw. De andere bachelor Rien zat voorafgaand aan het programma al veel meer in die wereld. Ik had 300 volgers en twee foto’s op Instagram. Ik wist niet eens het verschil tussen een story en een feedpost en heb het nog wel eens moeite om dat onderscheid te maken. Mijn zusjes noemen mij niet voor niets ‘de boomer’ van de familie.
Na terugkomst kreeg ik best wel wat aanbiedingen, maar vele passen niet bij me: ik voel mij niet prettig bij het promoten van kattenvoer of liposuctie. En ja, die aanbiedingen heb ik echt gehad.’
‘Maar je had het over risico’s nemen? Vertel wat is je plan?’
‘Nou, een heel concreet plan is er nog niet. Er speelt van alles met mijn ouders. Die zijn beiden ziek, dus daar ligt nu ook veel focus. Ik heb een serieuze baan. Maar, mocht er iets op mijn pad komen, om iets te maken, voor of achter de camera dan ben ik daar wellicht wel bij. Maar, ik denk geen reality of datingshow meer voor mij.
Komt er niks op mijn pad, dan ga ik denk ik denk ik zelf iets doen. Het lijkt me bijvoorbeeld leuk om een documentaire te maken. Het aanbod op TV is een beetje uitgeput, en ik geloof nog steeds in de waarde van inhoudelijke TV. Waarbij ik me besef dat er enige hypocrisie schuilt in zo’n boodschap afkomstig van de Bachelor.
Bijvoorbeeld in mijn eigen branche: regelmatig vallen mensen met een juridisch probleem tussen wal en schip. Hoe ga je dan verder? Een programma hierover lijkt mij de moeite waard, maar dan niet alleen maar commotie maken.
Ik begreep dat bijvoorbeeld bij Kees van der Spek er uiteindelijk niks wordt opgelost. Nee, ik zou mensen dan wel echt willen helpen.’ Misschien een Kees van der Spek: Oplichters worden – dit keer – echt aangepakt?’
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel / deze blog? Stel ze gerust hieronder in de reacties. Zie je foutjes? Laat het ons dan ook weten! Wil je op de hoogte blijven? Dat kan via Facebook en Instagram.
