Zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn voorgaand artikel was ik lange tijd niet tevreden met mijn borsten. Gelukkig kwam daar verandering in. Op 27 april 2018 ging ik onder het mes voor een nieuw stel meloenen. In dit artikel (tevens het laatste deel) vertel ik hoe ik mijzelf voel na de operatie.
De rit naar huis ging prima, want de verdoving deed nog aardig zijn werk. Ik lag lekker achteruit en praatte vol uit. Niks aan het handje, laten we maar zeggen. Ok, het was allemaal een beetje stijf, maar het viel reuze mee! Eenmaal thuis ging ik toch lekker naar bed, maar eerst ‘FOOD’! Een dikke hamburger met een milkshake in bed en series kijken. Mijn motto? Zolang ik blijf liggen gaat het goed. Toch merkte ik al snel dat bewegen beter was, dan de stijfheid de overhand te laten nemen.
Bij de eerste paar keer omhoog komen had ik hulp nodig, maar je wordt snel handig. Al heen en weer bewegende als een wipwap en door steeds iets harder te gaan kwam ik uiteindelijk overeind. Schouders en benen van de bank en eerst je voeten omhoog wippen en daarna je romp. Ja, creatief word je wel! En hoe dit eruit zag voor mijn medebewoners? Heel gek kan ik je vertellen!
Douchen na de operatie was vreselijk
Ik had het gevoel dat ik even terug ging naar mijn jeugd, waarbij ik geholpen moest worden met mijn haar doen en het uit en aankleden. Men.. dan voel je je afhankelijk ineens! Ik wilde de eerste dag na de borstvergroting per-se(!) douchen, maar daar kwam ik snel op terug. Zelf uitkleden zonder hulp, met tanden en gekke houdingen duurde al een half uur.
Eenmaal onder de douche zat ik na letterlijk 10 seconden op mijn knieën met mijn hoofd tussen mijn benen en de nieuwe tieten in de hand alsof ze van mijn lichaam af konden vallen?! Ik werd licht in mijn hoofd en kotsmisselijk. Een combinatie van narcose en pijn denk ik achteraf. Boy heeft mij van de grond bij elkaar geraapt en moest zo hard lachen. Ik deed enorm dramatisch. Ik ben een ‘though chick’. Pijn is fijn en als ik pijn heb laat ik het normaal niet merken. Maar geloof mij, als je 450 cc siliconen in een klein meisje stopt voelt het niet heel comfortabel kan ik je vertellen! Daarnaast was het verstandiger geweest als ik de avond ervoor mezelf niet had geprofileerd als ‘rocky’ tijdens de boksles. Waarom? Nou, precies achter de hoofdspier die je gebruikt tijdens kickboksen waren die 450 cc half gepropt. Dom, heel dom. Maar wie mooi wilt zijn..
Slapen na een borstvergroting; daar is een speciale strategie voor nodig
Slapen na een borstvergroting, ja hoe doe je dat? Ik dacht langzaamaan steeds iets platter te kunnen gaan liggen. Maar dan voelde het letterlijk alsof ik de tieten in de nek had liggen. Dus de bank was mijn beste vriend en zittend slapen was de enige optie.
Met mijn lichtelijke claustrofobie kreeg ik het ook een beetje benauwd. Ik had het gevoel dat je niet zo lekker door kon ademen. Helemaal intens je longen vol laten lopen en dan zo lekker voldaan uitzuchten. De woorden intens, lekker en voldaan kon ik beter vervangen door voorzichtig, met zo’n oehhh geluidje en grote ogen (paniek!). Eerlijk, de eerste 2 dagen na de borstvergroting operatie vond ik toch wel pittig. Aan pijn raak je gewent, maar het feit dat je totaal niks kunt went nooit. Ik kon mijzelf bijvoorbeeld niet opmaken en geen haren wassen. Ik voelde me 2 weken lang een t-rex met mijn bovenarmpjes langs mijn zij geklemd en grijp klauwen. En nee geen ‘badass dino’, nee zo’n gewonde zielige kreupele.
De eerste controle en verwijderen van de pleisters
Na 1 week was de eerste controle. Hierbij werden de pleisters verwijderd en knoopjes van de oplosbare hechtingen losgeknipt. Klinkt gruwelijk eng, maar hier voelde ik precies niks van. Het zag er volgens de kenners top uit, maar ik deed al wel teveel. Tell me something new, miss ongeduld.
Na de controle ging ik weer werken. Ik heb gewoon zelf onderhands gereden, ongelofelijk maar het mocht. Of het echt verantwoord was is een tweede. Ik kon geen Max Verstappen moves uithalen maar ik kwam wel gewoon van a naar b, ‘in Granny style’. Mijn collega Char durfde het zelfs aan om zich als passagier naast mij te begeven en heeft soms een handje aan het stuur geholpen (vooral bij hele scherpe bochten). Zij vertrouwt mij blind.. Love you heldje van me!
Maar eerlijk? Ik kon niet wachten om weer te werken. Alleen te lang achter je bureau in dezelfde houding zitten werkt niet mee. Dus blijven bewegen en meer praten dan typen was mijn tactiek. Iedere dag ging het een beetje beter en de borsten werd steeds soepeler. Ook de naakte waarheid, de twins zelf, gingen gezelliger kijken. Van glimmende hoogwerkers transformeerde ze langzaam naar een goed gevulde natuurlijke borstpartij. Iedere dag loerde ik naar mezelf naakt in de spiegel. Lekker narcistisch, stalkertje van jezelf.
6 weken na de operatie
Toen na 6 weken de ‘Let the twins out’ dag aanbrak ben ik letterlijk uit mijn werk direct naar de lingerieshop gerend. Ik pakte 75D. Waarom? Wilde gok, klonk gezellig. Daarnaast kon ik mij eindelijk een keer aangesproken voelen in liedjes ‘er zijn chickies met dubbel D’s in de tent woooow’. Ik trok de eerste de beste bh aan, maar de vriendinnen paste er niet bepaald in.
Toch maar even een medewerkster laten opmeten. Zonder wat te zeggen ging ze wat modellen halen. Ik keek op het label ‘uhm, sorry? Mevrouw? Dit is denk ik een foutje!’ 70 to the f*cking F! Mennn ik kon het niet geloven en moest eerst even in de vriendinnen app uiten dat ik gewoon bigg ASS boobies had.
Ik kreeg meteen grootheidswaanzin en pakte dikke pushup varianten, maar kon mezelf nog inhouden. Het is niet verstandig om borsten die hun weg nog moeten vinden een richting uit te sturen van ‘standje porno’. Het klinkt nu echt asociaal groot, maar het eindresultaat is echt prachtig!
Hoe voelt het nu echt met 70F borsten?
Inmiddels heb ik het eindconsult gehad en de arts was erg te tevreden. Ze zijn mooi groot, vol, maar natuurlijk. Ik ben zelf intens blij en had nooit gedacht dat dit zoveel met mij zou doen. En wist je dat ik zelfs een carrière switch heb gemaakt? Op dit moment ben ik topless serveerster.. GRAPJUHH. Zonder gein, ik zou het iedereen aanraden die het overweegt en onzeker is over de voorgevel.
Natuurlijk kan ik de trend volgen en zeggen ‘ accepteer jezelf, zelf liefde, world peace’ maar heel eerlijk. Ik weet dat sommige dingen vrouwen heel onzeker kunnen maken en als jij je hierdoor beter voelt lekker doen! Schijt aan meningen of scheve gezichten. Het is jouw lijf, jouw leven en je bent en blijft jezelf alleen met een ‘extra’ toevoeging en een hele rugzak met zelfvertrouwen!
(hieronder een voor en na foto)
De reacties van anderen over mijn borstvergroting.
Of mijn omgeving het opvalt? Nee niet echt. Mensen die mij dagelijks zien maken wel grapjes, maar ik ben mijzelf niet anders gaan kleden. In zwemkleding valt het natuurlijk wel op. Ik ervaar het als mega prettig dat ik niet meer 10 keer na hoef te denken en 100 keer in de spiegel moet kijken uit onzekerheid. Of als ik met ga zwemmen en Nav weggooi dat ineens een kipfilet ergens op mn buikgedeelte is geschoven als een verloren stuk vlees.
Nav is te klein om het te snappen, maar papa zorgt er wel voor dat hij het mee krijgt! Mama heeft dikke tieten he? En dan lachen met zn tweeën. Boys will be boys haha. Ik ga nu niet ineens iedere dag de meloenen in de etalage leggen, klaar voor het grijpen. Maar alles zit mooier en het aller belangrijkste ik voel mezelf echt zoveel fijner en dat is wat telt…
Overweeg jij een ingreep of juist helemaal niet? Of heb je vragen over mijn behandeling of kliniek? Laat je reactie hieronder achter! Ik beantwoord alle vragen persoonlijk!
