We rijden door de grote gekleurde en versierde poort van Tawang. Na een rit van tien uur kriskras door Arunachal Pradesh zijn we dan eindelijk daar. Naast mij glundert mijn medepassagier. “We are in Tawang”. We stoppen even om foto’s te maken. Als ik uitstap voel ik pas hoe koud het is. Het lijkt wel te vriezen. Ik moet oppassen dat ik niet omver word gereden door de gekleurde trucks die constant langs jakkeren. Ik blaas mijn handen warm. De lucht is grijs. Ik voel iets nats op mijn schouders. Ik kijk omhoog. Het begint te sneeuwen.
Tawang, een klein plaatsje in het westen van het Indiase Arunachal Pradesh, grenzend aan Tibet en Bhutan. Het bezoeken van deze plek is niet makkelijk. De wegen zijn smal, soms onbegaanbaar door de regen of sneeuw, maar als je dan eenmaal door de poorten van van de Sela Pass binnenrijdt heb je even het gevoel alsof je in een sprookje bent beland (vooral als er veel sneeuw ligt.)
De meeste mensen komen naar Tawang, omdat het een van de hoogste plekken is van de Indiase staat Arunachal Pradesh is. Door de hoogte en bijzondere ligging is het meestal koud en waait het hard. Bezoek je Tawang in december dan kan de gevoelstemperatuur dalen tot -15 graden. Maar zie je sneeuw, dan waan je je even een in een sprookjesverhaal.
In twee dagen tijd reden wij vanaf de hoofdstad van Arunachal Pradesh, Itanagar, naar Tawang.
Tot 1962 was Tawang zwaar onderontwikkeld en in oorlog. China en India vochten een tijd lang over de staat Arunachal Pradesh, maar vooral over Tawang. Volgens het ene land hoorde het bij China, maar volgens het andere land hoorde het bij India. Eind 1962 was de oorlog over en kreeg India de bestuursfunctie. Maar tot op de dag van vandaag is India nog steeds bang om dit stukje land te verliezen. De grensposten rondom Tawang worden enorm goed bewaakt, overal zie je de zogeheten ‘army camps’ en niemand komt de staat Arunachal Pradesh in zonder een PAP (Protected Area Permit ).
Het einde van de oorlog is alweer meer dan 50 jaar geleden, maar desondanks zie je dat Tawang nog veel ontwikkeling nodig heeft. Om meer toeristen naar zich toe te trekken wordt er sinds 2012 een jaarlijks festival georganiseerd genaamd Tawang Festival.
Tawang Festival bezoeken
In vier dagen tijd staat Tawang in het teken van feest en nog meer feest. De bekende Tibetaanse gebedsvlaggetjes (die staan voor hemel, wind, vuur, water en aarde) worden vervangen voor gloednieuwe, er wordt gedanst en het hele dorp is in rep en roer. Door middel van het bijwonen van de straatcarnaval, het bezoeken van het Tawang festivalterrein en door te eten en drinken in de hutten van de stammen maak je echt kennis met de cultuur.
Tijdens ons bezoek, vond ik het (vooral in de avonden) koud en had ik even last van een kleine breakdown. Maar ondanks dat had ik het bezoek aan deze bijzondere plek niet willen missen. Voor nu, laat je door onderstaande foto’s inspireren om ook weer op reis te gaan.