Onze Kilimanjaro klim kenden hoge pieken maar ook diepe dalen

In de eerste post hebben jullie kunnen lezen dat mijn tweelingzus Maayke en ik (Janneke) als internationaal model werken voor onder andere klanten in Barcelona, Kaapstad, Londen & New York. Naast het werk als model hebben we een andere bijzonder actieve hobby namelijk lange afstandslopen en bergen beklimmen. 

Voor modellenwerk zit ik geregeld een seizoen* in Kaapstad, Zuid Afrika. Hier is mijn passie voor bergbeklimmen begonnen. Vlug na alle castings Lion’s Head beklimmen en tijdens vrije weekenden alle verschillende routes van de Tafelberg verkennen, heerlijk vond ik het! Na vele uren bergbeklimmen kwam een grotere uitdaging op de bucketlist: de hoogste vrijstaande berg van de wereld beklimmen. Ook wel de rooftop of Africa genoemd, de Kilimanjaro in Tanzania. 

Maayke en Janneke Scherpenhuyzen Kilimanjaro Tanzania bekomen

Vrijdag 22 september 2017 was het zo ver. Samen met mijn tweelingzus Maayke, haar vriend Evert en mijn vriend Murray zijn we de 6-daagse expeditie gestart. De heentocht naar de top duurt 4,5e dag om vervolgens in 1,5e dag weer naar beneden t komen.

Voordat de Kilimanjaro klim begon was er al paniek

De klim was nog niet begonnen of er was paniek. Tijdens Maayke & Everts aankomst was Evert’s backpack inclusief wandelschoenen niet op het vliegveld aangekomen. Lees: alle essentiële dingen die je nodig hebt tijdens de klim. Zonder je backack met al je gear, slaapzak, wandelschoenen etc kun je simpelweg de berg niet op. Flink wat gestress en transfers tussen het hotel en het vliegveld bracht de backpack gelukkig weer veilig terug de volgende ochtend. Hierna konden we (iets later dan gepland) dan eindelijk naar de ingang van Kilimanjaro National Park om de eerste wandel dag te starten. Hieronder een foto van de dag voor de start.

Maayke en Janneke Scherpenhuyzen Kilimanjaro Tanzania bekomen

De eerste wandeldag was een rustige, gemakkelijke wandeling van ongeveer drie uur. Bij de eerste campsite hadden de porters alle tenten al voor ons hadden opgezet. Het scheelt enorm dat we een groep met porters** mee hadden, zij dragen namelijk alle tenten, matrassen, keukenspullen en most important onze backpacks. Wij hoeven overdag alleen maar onze dagrugzak met de essentiële dingen die je tijdens die wandel dag nodig hebt te dragen. De grote backpack (maximaal 14 kg) wordt door de groep porters naar de campsites gedragen. Dit is echt enorm fijn!

Deze berg beklimmen betekent even terug gaan naar de basis

Iedere avond en ochtend krijg je een kommetje met warm water als “douche”, waar je jezelf mee kunt wassen en wat kunt opfrissen (hieronder een foto van de emmer na het wassen). Dat betekent dus dat je een week lang geen normale douche tot je beschikking hebt.

Maayke en Janneke Scherpenhuyzen Kilimanjaro Tanzania bekomen

Alle maaltijden worden voor je bereidt, ’s avonds een uitgebreide maaltijd met alles erop en eraan. Groentesoep, frietjes, rijst, kip, vis, vers fruit; alles wordt ontzettend netjes verzorgd. Oh en bij aankomst in een campsite krijg je altijd warme popcorn, pinda’s en thee. Dat is echt een geniet momentje!

 

De tweede dag was een lange wandeldag van ongeveer zeven uur. Nadat we het bos uitliepen begon het terrein al iets droger te worden. Het was een prachtige omgeving met drie grotten onderweg waar we doorheen konden lopen. Een grot was wel dertig meter diep, het is fasineerend wat de natuur kan doen.

Maayke en Janneke Scherpenhuyzen Kilimanjaro Tanzania bekomen

De tweede campsite zat op 3.600 meter hoogte. Hoe hoger we kwamen hoe mooier en veelbelovender de uitzichten. Gelukkig had nog niemand last van de hoogte. Ondanks dat het tweede dag was, begin je al gauw de kleine dingen die normaal gesproken zo normaal zijn, meer te waarderen. Een kommetje water om jezelf te wassen en een bakje popcorn met thee is al zo’n waardererd na een dag wandelen en klimmen.

Lees ook:  De Masai in Tanzania bezoeken

De derde dag, was een korte dag van ongeveer drie uur klimmen naar Mawenzi Peak. De bergtop Mawenzi (4.300 meter hoogte) ligt naast de berg Kilimanjaro en heeft waanzinnig mooie uitzichten over de vallei, omliggende omgeving en de Mawenzi top.

We besloten hoger te klimmen om te wennen aan het hebben van minder zuurstof

Omdat we hier al in het begin van de middag aankwamen besloten we na de lunch om de berg te verkennen en alvast wat hoger te klimmen zodat we gewend konden raken aan de hoogte en minder zuurstof. Het is verboden om naar de top van Mawenzi te klimmen vanwege de lawines van rotsen die naar beneden kunnen rollen. Gelukkig konden we prachtige uitzichtpunten vinden waar we genoten van wat de natuur ons te bieden had.

Maayke en Janneke Scherpenhuyzen Kilimanjaro Tanzania bekomen

De vierde dag stond in het teken van de wandeling naar de laatste campsite voor de top. Hierna zouden we aan de grootste uitdaging beginnen: de klim naar de top van de Kilimanjaro. Ein-de-lijk zagen we ons einddoel waar we nu al vier dagen naar toe aan het wandelen waren.

Aangekomen bij de campsite was er even paniek. Mijn zus Maayke had last met ademhalen. Bij aankomst was ze al verkouden en het kan behoorlijk uitputtend zijn om te wandelen, drinken en ademhalen tegelijkertijd op deze hoogte.

Het slapen in tenten in de kou, vies van al het stof overal en bijkomende hoofdpijn van het hoogteverschil begon er langzaam bij beetje in te hakken. We probeerde al onze krachten te besparen voor de klim die nacht. Onze tactiek tegen de kou was vijf lagen aan (inclusief thermo-ondergoed).

En toen was het eindelijk tijd! 23:20 ’s avonds ging de wekker. Met een jetlag gevoel werd ik wakker om vervolgens alle lagen aan te trekken en de hoofdzaklamp en rugzak met genoeg water en snacks gereed te hebben. Tijdens middernacht vertrokken we, in het pikkedonker.

Op weg naar de top viel mijn zus opeens twee keer flauw

Na nog geen vijf minuten viel Maayke flauw, ik voelde meteen paniek vanbinnen, bang dat Maayke het nu al op moest geven en dat we terug moest keren naar de campsite. Gelukkig voelde ze zich na 10 minuten weer beter, dacht ze. Niet dus, ze viel nog een keer flauw. Nu wist ik bijna zeker dat we haar terug moesten brengen naar de campsite. Op een wonderbaarlijke wijze wist ze zichzelf weer op kracht te brengen en bleef ze volhouden dat het prima ging en dat ze door wilden lopen. Typisch mijn tweelingzus (zie hieronder, Maayke is de achterste), zo ken ik haar.

Maayke en Janneke Scherpenhuyzen Kilimanjaro Tanzania bekomen

Uren sloffen in het donker en stof om je heen van het as van de vulkaan maakte het ademhalen lastiger. Mijn keel begon steeds droger te voelen. De uren voelde weken. Doordat het donker is heb je totaal geen tijdsbesef meer en gaat de tijd zo langzaam.

Om het half uur stopten we om water te drinken en een snackbar te eten. Ik kreeg ze niet meer naar binnen door de droge keel en had er de neiging te braken van de misselijkheid. Dit is een verschijnsel van hoogteziekte wat veel mensen op deze hoogte zullen ervaren. Je kunt hier weinig tegen doen, behalve water drinken en rustig aan lopen. Gelukkig voelde ik me (sorry lezers) na alles eruit gegooid te hebben stukken beter en kon ik er weer even tegenaan.

Lees ook:  Kaskazi Horse Safari's; paardrijden in Tanzania.

Godzijdank na zes uur lopen begon het eindelijk licht te worden. Dat gaf me net dat duwtje in de rug om het laatste stukje klimmen over de rotsen naar Gillmans Peak te volbrengen.

Maayke en Janneke Scherpenhuyzen Kilimanjaro Tanzania bekomen

Tijdens het lopen van Gillmans naar Stella Peak begon de zon op te komen, wauw wat een prachtig aanzicht. Het laatste stuk klim van Stella naar de Uhuru Peak ging in slowmotion. Ik geloof niet dat ik ooit zo langzaam in mijn leven heb gelopen, maar het was de enige manier met het laatste beetje energie wat ik in mijn lichaam had om tot het hoogste punt te komen.

En toen kwamen we aan bij Uhuru Peak op 5.895 meter hoogte. Wat een immens en voldaan gevoel. We did dit! We all made it up! Wat trots was ik op ons allemaal. Het is zo’n teamwork om elkaar te helpen en te blijven motiveren om door te gaan. Na een aantal foto’s begonnen we gauw weer aan de afdaling om te voorkomen dat we ons allemaal beroerder gingen voelen.

Maayke en Janneke Scherpenhuyzen Kilimanjaro Tanzania bekomen

Via hetzelfde pad, maar nu in het licht en in drie in plaats van zes uur naar beneden. Het laatste stuk rolden we meer naar beneden, we waren zo moe en op. Aangekomen bij de tenten viel ik meteen op mijn matrasje en slaapzak neer om 1 misschien wel 2 uur lang niet te bewegen. Mijn lichaam is nog nooit zo uitgeput geweest. Maar wauw, wat een ervaring. Je bent zo moe maar voldaan tegelijkertijd. Na de korte rust in de tent kregen we lunch om 11:00 en daarna begonnen we aan de drie uur durende wandeling naar de volgende campsite waar we zouden overnachten.

De laatste dag van de expeditie, we hadden allemaal weer een beetje energie door de goede nacht slaap. De Machame Route die wij naar beneden wandelden is erg commercieel. Je ziet hier dus veel wandelaars die op de “heenweg” zijn en nog moesten beginnen aan hun klim. Zij hebben allemaal nog schone kleding aan en hun gezicht is vol energie.

Eenmaal beneden kwam opeens het besef, het was voorbij.

Aangekomen bij de uitgang van Kilimanjaro National Park had ik een vreemd en goed gevoel tegelijkertijd. Ik was zo trots op dat de uitdaging volbracht was maar bijna teleurgesteld dat het avontuur nu ook voorbij was

Zes dagen kamperen met de meest prachtige uitzichten, jezelf te motiveren en uitdagen om verder te gaan, samenhorigheid en teamwork van de hele groep is zo’n belevenis. Maar ow, wat voelt een normaal bed en een douche toch geweldig nadien. Ik waardeer alles zo veel meer na het volbrengen van deze geweldige uitdaging! Uhuru Peak, Kilimanjaro, de hoogste vrijstaande berg van de wereld: we did it! 

Maayke en Janneke Scherpenhuyzen Kilimanjaro Tanzania bekomen

Aankomende December met Oud & Nieuw kun je met Freewalker Adventure Travel de Kilimanjaro beklimmen.  Wil je ook gaan klimmen? Mail voor meer informatie travelafrica@freewalker.co.za

*periode waarin het druk is voor modellenwerk, in Kaapstad loopt dit seizoen van oktober tot en met maart.

** klimmers vanuit de organisatie die met alle bepakking lopen.

Janneke Scherpenhuyzen

Janneke (28) is een geboren en getogen Nijmegenaar. De afgelopen 10 jaar realiseerde haar kinderdroom om model te worden en reisde voor verschillende agencies en opdrachtgevers de hele wereld over. De laatste vier jaar heeft ze in het prachtige Zuid-Afrika doorgebracht waar  de liefde aka “gezonde verslaving” voor de natuur, bergen en outdoor is ontstaan. Ze beklom de Kilimanjaro, liep meerdere keren mee met de Nijmeegse Vierdaagse en struint het liefst door de natuur. Voor DailyNonsense.nl schrijft Janneke over alles wat te maken heeft met actief bezig zijn. Ze gaat opzoek naar de coolste outdoor bestemmingen en activiteiten, ze probeert de gadgets die hierbij aansluiten en deelt tips om comfortabel, maar toch hip op een outdoor trip te gaan.

2 Reacties

Reageer ook

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

  1. Fantastisch gedaan meiden en vrienden. Leuk om het verhaal te lezen over de ontberingen en het geweldige moment van het bereiken van de top. Is Diekirch maar een blokje om. Geniet van het resultaat en tot ziens bij een vlakkere tocht.