Afgelopen september vloog ik naar Thailand voor een lange en warme vakantie. Een van de locaties op mijn reisplanning was Chiang Mai (lees mijn artikel over Thais koken in Chiang Mai). Als je Chiang Mai bezoekt ontkom je niet aan de “must visit” voor toeristen, een bezoek brengen aan een olifantenopvang. Tijdens zo’n bezoek aan een opvang ben je de hele dag dichtbij een kudde olifanten.
Laat ik beginnen bij het begin; het verhaal dat elke olifantenopvang promoot is dat hun olifanten ‘gered’ zijn uit de toeristenindustrie (dit kan het circus zijn, het rijden op olifanten of andere vreselijke manieren waarop olifanten ingezet worden). Doordat de olifanten nu in een ‘veilige’ opvang wonen kunnen zij voor de rest van hun leven genieten en stressvrij zijn.
Dit klinkt diervriendelijk en als toerist ga je hier snel in mee, want het is een magisch gevoel om dichtbij zo’n prachtig wezen te komen. Het klinkt geweldig. Toch bekroop mij na mijn bezoek de vraag hoe echt is dit eigenlijk en is olifanten wassen in Thailand geen dierenmishandeling?
De voorbereiding
Voorafgaand aan mijn reis deed ik onderzoek en las ik verschillende reviews en artikelen over het bezoeken van een olifantenopvang. Voor een groot gedeelte van die reviews geldt pure enthousiasme. Gasten hebben genoten, ze hebben veel geleerd of ze komen zeker nog eens terug. Het gebeurt eigenlijk niet dat er inhoudelijk sterke negatieve reviews achter worden gelaten, wat natuurlijk ten goede komt van zulke attracties.
Ik besloot daarom om tijdens mijn reis door Thailand zelf een bezoek te brengen aan een olifantenopvang en mijn eigen mening hierover te vormen. Ik dit artikel deel graag mijn ervaring met een olifantenopvang in Thailand.
Mijn bezoek aan een olifantenopvang in Thailand.
’S ochtends vroeg werden mijn familie en ik opgehaald bij ons hotel. Per minibus werden we naar de locatie gebracht waar we de olifanten zouden ontmoeten. De olifanten leven in de jungle van Thailand dus duurde het ruim 2 uur voordat we aankwamen bij de olifantenopvang.
Na 1,5 uur rijden verdween de infrastructuur van de stad en maakte het plaats voor weelderige groene natuur. Het viel mij op dat vanaf het moment dat wij de natuur inreden er ineens overal bordjes voor olifantenopvang in Thailand verschenen.
Rijdend langs die route met een enorme hoeveelheid sanctuaries vroeg ik mij af of dit wel verantwoord was of zag ik hier puur het resultaat van een groeiende toeristensector?
Elephant Family Care
Bij aankomst op de olifantenopvang in Thailand werden we begroet door onze instructeur van de dag. Tijdens het eten kregen wij als bezoeker uitleg over de werkzaamheden van de opvang. Er werd uitleg gegeven over de herkomst van de olifanten, waarom ze opgevangen werden, wat het kost om een olifant dagelijks te kunnen voeden en hoe hun toekomst eruit ziet. Ondertussen werden de olifanten uit het natuurgebied gehaald zodat wij ze konden zien. Als bezoeker zie je dat dit op een vreedzame manier gebeurt.
Uiteraard wordt er alles aan gedaan om dit beeld te creëren voor de bezoeker. Er zijn geen stokken, zwepen of andere voorwerpen aanwezig en de olifanten lijken door middel van commando’s te luisteren naar de verzorgers. Ik realiseerde mij wel dat het niet natuurlijk is voor een olifant om naar commando’s te luisteren en dat hier sprake is van onderliggend trauma uit het verleden.
Medicijnen en voeren
Het aantal deelnemers die dag was groot en dus werd de grote groep in twee groepjes gesplitst. Mijn groepje werd meegenomen naar de “medicijn hut” voor een uitleg over de noodzaak van het toevoegen van medicijnen aan het dieet van de olifanten. Met een provisorisch geknutselde enorme vijzel werden natuurlijke ingrediënten als: banaan, tamarinde, liaanwortel en zout gemalen tot een soort kleverig deeg, welke daarna tot grote ballen gedraaid werd en aan de olifanten gevoerd mocht worden.
Deze ‘medicijn ballen’ zouden volgens de instructeur bijdragen aan een goede stoelgang van de olifanten. Olifanten eten op een dag enorme hoeveelheden voedsel, wat ook weer uitgepoept moet worden. In het wild zoeken olifanten daarom naar bepaalde voedselbronnen die de stoelgang extra op gang brengen. Omdat de olifanten nu in opvang leven en daardoor geen toegang hebben tot die benodigde ingrediënten worden ze zo een handje geholpen.
Zodra de olifanten doorkregen dat er weer een lading medicijnen klaar was stonden zij direct voor onze neus en was één simpel commando voldoende om alle bekken open te laten gaan. Het maken en geven van de medicatie was leuk, leerzaam en naar mijn idee niet schadelijk voor de dieren. Wel vroeg ik mij af of dit echt “noodzakelijk” was voor het dieet en stoelgang van de olifanten of dat dit onderdeel van de dag toegevoegd is voor het vermaak van de bezoekers.
Hierna mochten we de olifanten daadwerkelijk voeren met bananen en suikerriet. Na een simpel commando gooit de olifant zijn bek open en kan je er zelf een tros bananen in werpen. De olifanten luisteren goed want er staat een beloning tegenover. Het geven van het voedsel voelt niet verkeerd, de olifanten hebben namelijk voedingsstoffen nodig. Het feit dat de dieren luisteren naar commando’s is echter, zoals ik al eerder aangaf, wel onnatuurlijk.
Een olifant is een wild dier en om een wild dier te temmen is een vreselijke en pijnlijke les nodig om hem te laten gehoorzamen. Afgaand op het verhaal van de opvang is dit vroeg in hun leven gebeurt en niet tijdens hun tijd in de opvang, wat het werk van de opvang niet schadelijk maakt. Is het ethisch en fair naar de dieren om die commando’s in stand te houden? Nee, dat vind ik niet.
Het hoogtepunt: olifanten wassen.
Als afsluiter van het programma mochten we de olifanten wassen in de rivier die over het terrein loopt. Enkele olifanten leken de wasbeurt te waarderen, want ze volgden de verzorger rustig het water in. Dit is het onderdeel van het programma waar iedere bezoeker het meest naar uitkijkt. Je hebt namelijk heel direct contact met de olifanten.
Omdat de rest van mijn groep geen behoefte had aan het betreden van het modderige water mocht ik alleen het baby olifantje Bamboo (geboren in de opvang) wassen. Ik kreeg een emmertje en een borstel en mocht het dier nat maken om vervolgens met de borstel zijn huid te poetsen. Ik smolt voor het diertje en ook hij leek het naar zijn zin te hebben. Na ruim een kwartier wassen en spelen was Bamboo het zat en vertrok hij uit het water. Ook hier zag ik geen kwaad in, tot ik mij later besefte dat de olifanten twee keer per dag uit hun eigen ritme worden gehaald voor een wasbeurt met bezoekers.
Aan het einde van de dag vertrok ik weer en op dat moment had ik genoten van de dag. Het voelde als een vreedzame activiteit waarbij het de olifanten nergens aan ontbrak. Er was voldoende eten, aandacht en ze werden gewassen. Ik vond het prachtig om zo dichtbij een olifant te kunnen zijn en zelfs interactie met ze te hebben.
Olifantenopvang in Thailand; Is het verantwoord?
Bij thuiskomst begon ik met het schrijven van dit artikel en hoe vaker ik aan de activiteit terugdacht des te meer het gevoel van twijfel ontstond. Was deze activiteit namelijk wel zo diervriendelijk als mij werd voorgehouden? Of was er toch sprake van misbruik van de dieren voor menselijk vermaak?
Als je een olifantenopvang in Thailand namelijk heel basaal bekijkt zijn het nog steeds wilde dieren in gevangenschap. Ze worden dan wel goed behandeld (voor zover je als bezoeker kunt zien) maar de olifanten leven nog steeds onder de opgelegde regels van de mensheid. Ze kunnen op commando hun bek opendoen, weten wanneer ze moeten stoppen en luisteren als ze ergens mee naar toe moeten komen. Dat is absoluut niet natuurlijk.
Is het leven in een olifantenopvang daadwerkelijk diervriendelijker dan het berijden van deze dieren? En wordt hen zo een hoop leed bespaard in vergelijking met vroeger? Of trappen toeristen in een mooi praatje waarin wordt ingespeeld op onze emoties en wordt er eigenlijk op deze manier nog steeds keiharde cash verdiend over de rug van deze wilde dieren?
Dierenbeschermingsorganisatie World Animal Protection raadt het voeren en wassen van olifanten in sanctuaries af. Door direct contact met toeristen kunnen olifanten niet zichzelf zijn en een leven leiden dat olifanten in het wild nodig hebben. Het is als toerist aantrekkelijk om olifanten van dichtbij te ervaren en WAP erkent dat het lastig is om uit te vogelen welke plekken diervriendelijk zijn. Juist daarom is belangrijk dat er online goed advies wordt gegeven om zo toekomstig leed van deze dieren te voorkomen.
Vragen?
Ik wil je adviseren om goed na te denken voor je eenzelfde activiteit boekt. Ik besloot na mijn bezoek, en het schrijven van dit artikel, in de toekomst niet meer voor eenzelfde soort activiteit te kiezen. Doe vooral zelf research over het onderwerp, lees bijvoorbeeld dit artikel van World Animal Protection en vorm jouw eigen mening.
Heb je vragen over een vakantie naar Thailand? Stel ze gerust hieronder in de reacties. Zie je foutjes? Laat het ons dan ook weten! Wil je op de hoogte blijven? Dat kan via Facebook en Instagram.
