Gefeliciteerd! Je hoort nu bij de club van 30

“Gefeliciteerd! Je hoort nu bij de club van 30!” “De aftakeling begint nu echt hoor, kijk maar uit!” “Heb je al een rollator besteld?”  Terwijl ik een voor een de felicitaties van mijn vriendinnen in ontvang neem, lach ik schaapachtig mee, maar ondertussen voel ik lichte paniek opkomen. Ben ik nu echt oud aan het worden? En is dat heel erg? Ik eet snel mijn taart op en sla snel een glas wijn achterover. Als het zo de hele avond doorgaat, ga ik gewoon een scéne schoppen. IK BEN NOG NIET OUD!

Toen ik 20 was, dacht ik dat ik op mijn 30e wel huisje-boompje-beestje zou hebben en de dingen des leven wel zou begrijpen. Je bent dan verstandig en volwassen. Maar eerlijk, ik snap nog steeds niets van financiën, begrijp nog steeds vrij weinig van de hele situatie in het Midden Oosten, en ik kan ook nog steeds geen rechte lijn eyeliner aanbrengen. Ik had toch echt wel tien jaar geleden gedacht ik met de grote mensen  mee kon discussiëren over allerlei wereldkwesties terwijl mijn eyeliner on fleek zou zijn. En nu vraag ik mijzelf af; moet ik hier iets mee gaan doen of zou ik er gewoon maar mee dealen?

De ene is getrouwd, terwijl de ander een wereldreis maakt

Als ik rond kijk in mijn vriendinnengroep zie ik veel diversiteit: de ene is getrouwd en heeft kinderen, de ander is alleen op wereldreis en weer een ander is nog aan het studeren. Nu is het wel zo dat ik een van de oudste van de groep ben, en juist dat maakt mij onzeker. Want zeg nou eerlijk, als je vriendin van 25 al getrouwd is, dan wordt het voor mij als 30-jarige toch misschien ook hoog tijd?

En dan nog iets: Dan wordt er tijdens een verjaardag met de zusjes van mijn vriendinnen weer eens gesproken over de politieke situatie in Centraal-Afrika en ik voel mij dan ergens verplicht om daar ook een standpunt in te hebben. Herkenbaar? Stiekem heb ik tijdens zo’n moment het gevoel dat ik gewoon niet voldoende algemeen ontwikkeld ben voor mijn leeftijd. Maar als het het volgende moment gaat over de aanslag op de Twin Towers, kan ik precies vertellen waar ik was en wat ik deed en kijken de zusjes van mijn vriendinnen me aan alsof ik een oude, wijze vrouw ben. En tja dán voel ik me dus heel erg oud.

Lees ook:  Bloggen: expressie van creativiteit of narcistisch blok aan je been?

Die eeuwige onzekerheid of ik wel goed genoeg ben en voldoende weet van alles wat er gebeurd in de wereld is iets waarvan ik dacht dat ik dat nu wel onder controle zou hebben. Maar helaas, heb ik steeds het idee dat ik faal. Waarom? Geen idee..

Club van 30

Begrijp mij  niet verkeerd, Ik merk wel degelijk een verschil in hoe ik was op mijn 20e in vergelijking hoe ik nu ben op mijn 30e . Ik ken mijzelf op dit moment veel beter, ik kan en durf mijn grenzen aan te geven, ik ga alleen op reis, ik heb opleidingen afgerond en werkervaring. Uiteindelijk ben ik ook maar weinig veranderd. De foto met de blauwe broek is in 2011 gemaakt in Praag, die met de gele jas is afgelopen najaar op dezelfde plek gemaakt. Ik ben dus niet zoveel veranderd in die jaren. Maar het is toch bizar dat mensen zeggen dat het na je 30e ophoudt met die gloriedagen?

Na je 30e houden de gloriedagen echt niet op hoor!

Wat hebben afgelopen jaren dan voor nut gehad? Als ik een beetje geluk heb, ben ik nu ongeveer op 1/3e van mijn leven. Een derde! Dat is nog niet eens de helft! Ik heb dus nog 60 (!) jaar om mij verder te ontwikkelen, om nieuwe dingen te ontdekken, om grijs en wijs te worden. Heb je nu nog wat te zeggen, ja jij van die verjaardag?

Uiteindelijk zien de 20-jarige zusjes van mijn vriendinnen mij als een volwassen vrouw. En dat is prima, want ik bén ook een volwassen vrouw. Maar hey meiden, ik ben echt niet aan het aftakelen hoor, ik ben nog gigantisch aan het groeien en ontwikkelen. Ik praat wel weer met ze als zij zelf 30 en “oud” zijn en dan zal ik een rollator voor ze bestellen. Ik ben dan 40 en heb mijn eyeliner eindelijk on-fleek. Wedden?

Frederieke Meijerink

Frederieke (30) is geboren in Enkhuizen, heeft gestudeerd in Zwolle en is onlangs verhuisd naar een dorpje in zuid-west Drenthe waar ze met haar vriend bij haar schoonouders op het erf woont. Ze werkt parttime bij een woongroep voor minderjarige vluchtelingen, en is daarnaast bezig om het recreatiebedrijf van haar schoonouders over te nemen. Frederieke sport graag, is verslaafd aan chocolade, gaat het liefst ieder jaar naar haar zus in Australië en wordt door haar vriendinnen the comedian genoemd.

2 Reacties

Reageer ook

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

  1. Heey,

    Wat een ontzettende leuk artikel. Ik ben al bijna een jaar 30 en volgende maand 31 OMG denk ik dan.
    De struggels wat jij beschrijft ervaar ik soms ook. Om mij heen in mijn vriendengroep kids, getrouwd, anderen studeren (net als ik). Daarnaast denk ik ondanks dat ik een vriend en woning heb. Ik heb het prima voor elkaar, ondanks dat ik niet getrouwd ben of kinderen heb. Ik kan gaan en staan waar ik wil. Feestje hier feestje daar of even alleen op pad zonder rekening te houden dat kinderen op tijd in bed moeten liggen. Nee, ik wacht nog wel even met de grote verplichtingen. Ik wil nog even kind blijven als dit soms kan. En ook al is er een geliefde, we hebben tenslotte sjans van twintigers, dertigers en begin veertigers. Hoe leuk is dat. hahaha. Er zitten wel leuke kanten aan, aan het ouder worden.

    Groetjes Annemieke

    1. Hé Annemieke,
      Ik denk dat we eigenlijk gewoon altijd een beetje kind moeten blijven in bepaalde dingen! Maar het wordt wel super lastig gemaakt door de sociale druk van buitenaf. Maarja, als wij gewoon gelukkig zijn zoals het nu is, waarom dan aanpassen?
      En ik had er nog niet bij stil gestaan dat we nu sjans krijgen van 20-ers, 30-ers én 40-ers, is dat toch iets positiefs, haha!
      x Frederieke