Ik ben klaar met al die veroordelingen. Bemoei je met je eigen zaken!

We maken ons er allemaal wel eens schuldig aan: je bemoeien met andermans zaken. Of je nu je beste vriendin (ongewenst) advies geeft over haar relatie of in een Instagramcomment een totaal vreemde vertelt hoe zij haar kind zou moeten opvoeden. Ik weet zeker dat jij je op een zeker punt gegarandeerd ook weleens met iets of iemand bemoeid. Tegenwoordig is het bijna aan de orde van de dag, want via social media zoeken velen van ons naar goedkeuring van anderen. We laten hen enorm makkelijk toe tot onze levens. We doen ons best voor mooie foto’s en willen onze levens zo leuk en bijzonder mogelijk laten lijken, dit allemaal voor de likes van anderen.

Online willen we onze levens leuk en bijzonder laten lijken, dit allemaal voor de likes van anderen.

Zolang het niet je leven laat beheersen of je geluk laat afhangen van de likes heb ik daar op zich geen problemen mee. Ik zelf doe er in zekere mate ook aan mee (mijn eten ziet er echt niet altijd zo mooi uit als de foto’s die ik op Instagram en Facebook post). Dus als je online leeft dan is de kans groot dat je zelf ook wel eens met negatieve comments te maken hebt gehad of mensen die het voor jou beter wisten. Ik irriteer me eigenlijk al aan de manier waarop ik de vorige zin schrijf. Want we doen bijna alsof het maar gewoon is dat mensen overal commentaar op hebben en je dat gewoon maar voor lief moet nemen. Eerlijk? Dat slaat natuurlijk nergens op.

Wanneer zijn wij het eigenlijk normaal gaan vinden dat compleet vreemden ons vertellen hoe we onze levens moeten leiden? Dat zij ons de grond in mogen stampen voor de keuzes die wij maken, dingen die we posten, delen of geloven? Denken zij er weleens over na dat hun ongevraagde woorden ons raken, of we dat nou toegeven of niet?

Ik ben een groot voorstander van het “live and let live” principe waarbij iedereen elkaar gewoon in zijn waarde laat, ook als je het niet helemaal eens bent met de keuzes van een ander. Het is tegenwoordig ook bijna te makkelijk geworden om je met anderen te bemoeien en helemaal van achter je veilige telefoonschermpje en in sommige gevallen ook nog eens vanaf een nepprofiel, zodat je alles maar kan zeggen zonder gevolgen voor jou. Want hoe een ander zich voelt door jouw woorden of oh zo goedbedoelde advies, daar denk je natuurlijk niet over na. Of wel?

Lees ook:  Ik werd verliefd en emigreerde naar Tanzania

Hoe een ander zich voelt door jouw oh zo goedbedoelde advies, denk je daar weleens over na?

Behalve op social media ervaar ik ook in het “gewone” leven op regelmatige basis de (goedbedoelde) bemoeienis van anderen. Een van de favoriete onderwerpen waar mensen zich graag mee bemoeien is mijn levensstijl. In 2013 besloot ik om beter voor mezelf te gaan zorgen, gezonder te eten en meer te bewegen en het schijnt dat dit voor sommige mensen afwijkend gedrag is. Say what?

“Laat je ook nog wat over voor de konijnen? Ga je nou alweer sporten? Doe je ook nog wel eens wat leuks? Je moet nu niet nog meer afvallen hoor.” Slechts een paar voorbeelden van uitspraken die ik toen en nu nog met enige regelmaat te horen krijg. Allemaal gebracht alsof het een leuk grapje is, maar in iedere grap zit een kern van waarheid.

Regelmatig werd ik raar aangekeken als ik mijn geplande workout niet wilde afzeggen voor een etentje.

Regelmatig werd ik raar aangekeken als ik mijn geplande workout niet wilde afzeggen voor een etentje oi.d. Dan kreeg ik te horen dat ik echt wel al nn genoeg was en best een keer sporten kon overslaan. Vast goedbedoelde woorden hoor, maar eigenlijk proberen deze mensen je te saboteren in het behalen van je doelen. Fijn dat je me dun vindt, maar misschien sport ik wel gewoon omdat ik het leuk vind, me er beter door voel en het goed voor me is? Ik vind mezelf namelijk ook dun genoeg.

Behalve sporten en eten schijnt ook mijn gezicht aanleiding te zijn voor random comments. “Lach eens een beetje” zijn woorden waar mijn gezichtsuitdrukking blijkbaar om schreeuwt. Het spijt me zeer semi-seksistische collega, maar als ik aan het werk ben ben ik niet bezig met of ik wel vriendelijk genoeg kijk voor jouw goedvinden. En nee vreemde viespeuk op straat, ik hoef niet voor jou te lachen als ik door de stad loop. Echt serieus, waar bemoei je je mee?

Het is hoog tijd om duidelijk te maken hoe jouw woorden invloed kunnen hebben op een ander.

Ik ben het bemoeien, bekritiseren en veroordelen zat en vond het hoog tijd om duidelijk te maken hoe jouw woorden invloed kunnen hebben op een ander, ook al zeg je ze met de beste bdoelingen. Ik kan in dit artikel alleen voor mezelf spreken, maar ik weet zeker dat meer van jullie hiermee te maken krijgen. Op welk vlak dan ook. Misschien wel over je uiterlijk, het beroep dat je doet, hoe je je kind opvoedt, dat je misschien wel helemaal geen kinderen wil en ga zo maar door. Ondanks dat ik vind dat we eens op moeten houden met al dat bemoeien, ben ik ook nieuwsgierig naar jullie ervaringen. Heb jij ook last van bemoeizieke mensen en hoe ga jij er mee om? Laat het me weten in een reactie!

Lees ook:  Edith Dohmen doet niet meer mee aan de oneerlijke Instagram strijd
Suzanne

Suzanne (30) is marketeer, heeft drie katten en is getrouwd met haar grote liefde Mike. Daarnaast heeft ze een grote liefde voor bakken, haar eigen blog www.aangekoekt.nl en een kleine crush op de rockband Good Charlotte.

10 Reacties

Reageer ook

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

  1. I feel you! Even een opsomming:

    * Waarom ben je nog vrijgezel?
    * Zou je niet eens opschieten met kinderen?
    * Zou je niet eens gaan sporten?
    * Kijk eens wat vrolijker!
    * Ga eens online daten

    Nee, nee en nog eens nee. Sommige bemoeienissen zijn ook echt gewoon kwetsend. Leven en laten leven en dikke middelvinger voor deze bemoeizuchtige mensen..

    1. Mensen beseffen vaak niet hoe kwetsend hun gedrag kan zijn. Bijvoorbeeld mensen die blijven pushen om kinderen te krijgen maar staan er niet bij stil dat het niet bij iedereen zomaar een gegeven is, of mogelijk is. Dikke vette middelvinger inderdaad 😉

      1. Jij zegt precies wat ik voel. Het lijkt wel of iedereen ongevraagd voor me wil zorgen. Wat een bemoeienis, betweterigheid en ook zelf invullen hoe iets voor mij is. Als er alleen al gevraagd wordt hoe het gaat en ik zeg eerlijk hoe het gaat, krijg je al weer advies. Niet alles hoeft opgelost, soms voel je je even wat minder. Al mijn keuzes die afwijken van de desbetreffende personen worden veroordeeld en aangehaald ter discussie, die ik niet aan ga. Leven en laten leven. Ik ben vaak het liefst alleen, ik red me prima 😉

  2. Zeer herkenbaar! Ik ben door medicijngebruik best wat aangekomen afgelopen jaren en afvallen gaat heel moeizaam. Maar terwijl ik het eigenlijk wel oké vind zo, krijg ik van mijn omgeving opmerkingen over of ik al op dieet ben, of ik dat toetje wel moet nemen, etcetera. Ik ben oud en wijs genoeg om zelf op mijn eten te letten en vind zulke opmerkingen vreselijk om te horen want ze maken mij enorm onzeker!
    Leven en laten leven, zowel online als offline. Iedereen heeft een verhaal, een achtergrond en iedereen is goed genoeg zoals ze zijn!

    Frederieke

    1. Vreselijk hoe mensen zich met je kunnen bemoeien en vinden dat ze het vaak beter voor je weten. Zo lang jij je gewoon goed voelt lekker blijven doen wat jij wil, schijt aan wat de rest denkt! En inderdaad, iedereen heeft een achtergrond waar anderen vaak niks van weten waardoor zo’n bemoeienis extra kwetsend kan zijn.

  3. Ja, ik heb hier al bijna mijn hele leven last van dat vooral mijn naaste familie , mijn broer en zus mmij willen saboteren in het behalen van mijn resultaten .Dit overtreft alle grenzen. Ze proberen zelfs met behulp van mijn vorige huisarts mijn hele leven kapot te maken door middel van leugens.Zelfs dat van mijn kinderen. Zelfs via de school van mijn dochter hebben ze samen met mijn ex haar van niveau HAVO -Atheneum tot het laagste niveau van VMBO proberen te krijgen. Alle hulp die ik probeer in te schakelen doen ze met listige leugens blokkeren.Ze willen ons hele leven bepalen.Zeer ziekelijk.

    1. WOW, dit gaat wel heel ver! Bemoeizucht van anderen is meestal gericht op iets wat zij denken wat goed voor jou is/zou zijn. Dat daarmee in jouw plan wordt gesaboteerd is meestal niet het uitgangspunt. Maar jouw verhaal klinkt alsof er willens en wetens actief wordt gesaboteerd om jou en jouw kinderen iets te ontnemen. Waarom willen zij dit? Waarom gunnen zij jou en de kinderen niet beter?

  4. @Suzanne: ja ik heb er heel veel last van terwijl ik echt een stuk ouder ben dan jij! Het gaat om een vriendin met wie ik een meer dan vriendin band heb. Haar bemoeienissen en adviezen komt voort uit zorg en betrokkenheid waardoor ik het tientallen jaren (tenenkrommend) heb geaccepteerd. Maar het is nu op een punt gekomen dat ik het niet meer verdraag: al mijn grenzen zijn overschreden. Dat heeft voor mij emotionele verwijdering met zich meegebracht en ik weet nog niet hoe ik dit in de toekomst ga plaatsen. Het is wel duidelijk dat ik hierin ook debet ben doordat ik eerder niet heb aangegeven deze bemoeizuchtigheid en veroordelingen niet te willen. Daarvoor id plaats trok ik me altijd terug voor een tijdje, soms waren dat periodes van maanden/jaren.