Emigreren naar Curaçao was de beste sprong in het diepe

Het is vrijdag ochtend en ik lees nogmaals het bericht dat ik een paar dagen terug via Linked kreeg. “Dear Tess, thank you for your application through LinkedIn. Based on your profile we would be interested in meeting with you this Friday in our Amsterdam office.” Mijn hart gaat al spontaan sneller kloppen, “gaaf misschien een nieuwe baan in Amsterdam”. Little did I know dat dit ene sollicitatie gesprek mij heel ergens anders zou brengen.

Bovenstaande fragment is van september 2015. Ik werkte in Arnhem en woonde in Nijmegen, maar de sleur trok aan me. Ik was alles behalve happy met het werk. Iedere dag ging ik met tegenzin de trein in naar mijn werk. Iedere dag kijkend  hoe de regen op het treinraampje uiteen spatte. Ik was opzoek naar iets nieuws, een nieuwe uitdaging, nieuwe energie. Maar dat ik dat zou vinden in een totaal ander land, nee, dat had ik nooit durven dromen.

Dag in dag uit zag ik de regen op het treinraampje uiteenspatten

Via LinkedIn kwam ik in contact met een trustkantoor, onder andere gevestigd in Amsterdam. Na wat berichten op en neer werd ik uitgenodigd voor een eerste kennismakingsgesprek. Nog geen drie dagen na dit eerste gesprek werd ik gebeld. Of ik interesse had in een baan op het Caribische eiland Curaçao. Wait, What? Dit was niet helemaal wat ik in gedachte had. Was dit een teken? Ik wilde toch een nieuwe uitdaging. Misschien was dit juist wat ik nodig had! En mijn vriendinnen, hockeyteam en familie dan? Kon ik die zomaar in de steek laten?

Na het tweede gesprek op het kantoor in Amsterdam was het voor mij duidelijk, deze kans ging ik pakken. Dit was precies waar ik naar op zoek kwam, een uitdagende functie, nieuwe omgeving nieuwe mensen. Voor mijn gevoel was het echt een lotje uit de loterij en mocht ik het niet naar mijn zin hebben, dan pakte ik toch gewoon weer het vliegtuig terug?

Curaçao
Curaçao

Het contract zou in eerste instantie voor een jaar zijn, met optie tot verlening. Dit was perfect om weer even nieuwe energie te krijgen. Noem het een vlucht van de sleur wat ik voelde in Nederland. Misschien was het dat. Maar ik had het nodig. Daarnaast had ik stiekem in mijn achterhoofd nog het idee, dat dit gewoon lekker een jaar ertussen uit zou zijn. Hierna wilde ik weer de draad oppakken in Nederland.

Lees ook:  Edith Dohmen doet niet meer mee aan de oneerlijke Instagram strijd

Gek genoeg ben ik nooit terug gegaan naar Nederland. We zijn twee jaar verder en ik woon nog steeds op Curaçao. Iedere dag voel ik mij een beetje meer yu di Korsou  (kind van Curaçao) worden, wil ik voorlopig echt niet terug naar Nederland en ben ik enorm blij met de keuze om naar dit prachtige eiland te emigreren.

En nu hoor ik je denken. Ja maar hallo:  wonen en werken in Curaçao is toch geen emigreren? Dat Caribische eiland is super Nederlands. Inderdaad veel mensen zien Curaçao nog als een soort tropische versie van Nederland.

Iedere dag voel ik mij een beetje meer yu di Korsou

En ja er zijn veel misvattingen over het wonen en werken hier. Hier zou niet gewerkt worden, je leeft van Happy Hour naar Happy Hour, Het eiland wordt toch niet voor niets one happy Island genoemd? Oh en dan vergeet ik nog te vermelden dat je ook gewoon boodschappen kan doen in de Albert Heijn en dat iedereen Nederlands spreekt.

Curaçao

Geloof mij, roep hier een keer op Curaçao dat het net Klein Nederland is en je zit in het eerste beste vliegtuig terug naar naar het Kikkerland. Curaçao is namelijk een land met een geheel eigen cultuur, eigen taal en eigen regels. En daar zijn de echte yu di Korsou’s trots op zijn.

Ook al woon ik nu twee jaar hier, ik moet mij nog steeds als macamba  (naam voor volbloed Hollanders) af en toe aanpassen.  Even naar de bank, of afspraak bij overheid? Trek hier maar rustig een paar uur voor uit. Je druk maken om dat alles hier net wat langer duurt heeft geen zin. Accepteren en erom lachen is vaak het beste wat je kan doen.

Nog steeds werk ik dus bij hetzelfde kantoor. Soms denk ik nog terug aan dat moment achter mijn laptop. Ik had nooit kunnen dromen dat het dit zo zou worden. Ik sprong in de trein, zonder na te denken en niet wetende wat dat ene gesprek mij allemaal zou gaan brengen. Maar wat ben ik blij. Ik had het nooit anders willen doen.

Op Curaçao geniet ik veel meer van de kleine momenten

Wat het leven hier nou zo anders maakt? De rust! Curaçao is een eiland wat meer van dag tot dag leeft. Iedere dag kijk ik weer wat ik ga doen. Waar ik in Nederland soms in maart al wist hoe mijn derde weekend van juli eruit ging zien, heb ik hier veel meer geleerd van dag tot dag te bekijken waar ik zin en behoefte aan heb. Ik geniet veel meer van de kleine momenten, ben totaal niet meer gehaast en merk dat er daardoor veel minder druk op je ligt. Er heerst hier een soort van live and let live -mentaliteit. Iedere dag heb ik het idee dat ik veel vrijer ben om te gaan en staan waar ik wil.

Lees ook:  Ik wil geen Chanel tas, is dat gek?

Curaçao

Er zijn veel dingen die ik heb meegemaakt of heb mogen doen, die ik waarschijnlijk, als ik niet was geëmigreerd nooit had gedaan. Het was spannend om uit mijn comfort zone te stappen, het veilige Nijmegen te verlaten, maar heb daarvoor zoveel terug gekregen dat ik met zekerheid kan zeggen dat dit een van mijn beste keuzes ooit was.

Vergeet niet: “Life begins at the end of your comfort zone

Tess Bruning

Tess Bruning (27) is altijd woonachtig geweest in Nijmegen, maar heeft het kikkerland sinds twee jaar ingeruild voor dushi Curacao. Op het tropische eiland werkt ze als account manager bij een trust kantoor en in haar vrije uren is ze ook nog actief als bootcamp instructrice. Ze is enorm verslaafd aan augurken en als ze terug is in Nederland rent ze meteen naar de Hema om een echte vette rookworst te scoren. Hoe het leven op Curaçao is? Daar schrijft ze over op DailnyNonsense.

3 Reacties

Reageer ook

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.