Druk en gehaast zijn is voor sukkels..

“De aankomende weken heb ik ieder weekend wel iets staan. Housewarming, verjaardag, borrel met mijn jaargenoten, je kent het wel”. Ik blijf even stil aan de telefoon. Hij praat door. “Ja in het weekend van 14 april heb ik pas weer een gaatje. Dan kunnen we misschien wel iets leuks doen”. Ik zucht. “Schat, ik weet echt niet waar ik over 5 weken ben, dus kan niet zo ver vooruitplannen”. “Ik zat zelf te denken aan het weekend na mijn Oostenrijk trip”. Hij gaat meteen in de aanval. “Ja, ik moet gewoon de hele week werken, dus kan niet in de avonden afspreken en de weekenden zijn vol. Ik ben gewoon druk”. Ondanks dat ik nooit iets van “te drukke mensen” snap blijf ik beleefd en antwoord ik: ik begrijp je. We hebben het allemaal druk”.

Druk zijn. Het klinkt bijna als een cool woord. Want als je niet druk bent dan hoor je er niet bij. Sta je op een feestje, heb je een meeting of ben je op een lunch date met een vriend of vriendin dan komt het woord druk altijd wel weer voor. Het lijkt wel of iedereen druk is. En nu vraag ik mijzelf af; als je druk bent betekent dat automatisch dan dat je succesvoller bent?

Als je druk bent betekent dat automatisch dan dat je succesvoller bent?

Want als je voor alle feestjes wordt uitgenodigd en ieder weekend vol zit dan zou je wel veel vrienden hebben. En als je dan veel vrienden hebt dan ben je uiteraard populair. Als je de hele dag op kantoor aan het werk bent of als ZZPer veel opdrachten binnen sleept ja dan zou je wel veel geld verdienen. Maar hoe gelukkig maakt dit alles? Rennen we onszelf soms niet een beetje voorbij?

Ik vind druk (en gehaast) zijn voor sukkels. Vooral omdat ik regelmatig hoor dat mensen totaal geen zin in bepaalde dingen hebben. Ik hoor ze klagen. “Ik heb echt geen zin in volgend weekend, ik zit rampvol en heb geen seconde over om überhaupt te ademen”. Als ik dan zeg: “ga dan gewoon niet naar dat ene feestje van die verre achteroom en kies voor iets anders?” kijken ze mij verbaast aan. Ze vinden het raar. “Hoe kun je nou niet gaan? Je hebt toch een soort van sociale verplichting om wel te gaan?”

Lees ook:  Zo ga ik om met beauty en ouder worden

Je hebt toch een soort van sociale verplichting?

Sociale verplichten, daar vallen ook verjaardagen onder. Don’t get me wrong, ik ga graag naar een verjaardag van mijn beste vrienden en vriendinnen als ik in Nederland ben. Maar deze verjaardagen zijn op een of misschien net twee handen te tellen. De verjaardag van verre achternichten, de vriend van of dergelijke skip ik sowieso. En eerlijk als ik een reis naar Azie of whatever krijg aangeboden, dan blijf ik niet voor een verjaardag thuis.

Verjaardagen, we worden ouder en willen dit graag vieren, maar stiekem zit niemand er echt op te wachten. Diegene die het georganiseerd is de hele dag gestrest. Hij of zij twijfelt of er wel genoeg hapjes en drankjes in huis zijn, is bang dat er te weinig mensen komen, mensen op het laatst afbellen en vraagt zich sterk af of alles wel goed gaat lopen. De genodigde, die bijna iedere week een verjaardag heeft, heeft zelden zin. Hij of zij heeft een paar weken geleden toegezegd, maar heeft op de dag zelf opeens veel meer zin om gewoon op de bank te hangen. Wat nu? Afbellen is super aso. En beloofd is beloofd.

Weken van te voren plannen, daar is een mens toch niet voor gemaakt?

Eerlijk? Ik hou niet zo van toezeggingen en verplichten. Weken van te voren plannen, daar is een mens toch niet voor gemaakt? Ik weet meestal pas een dag van te voren of op de dag zelf of ik zin heb om wat te doen. Begrijp mij niet verkeerd, als je mijn vriend of vriendin bent moet je dit ook totaal niet persoonlijk opvatten. Ik wil graag iets met je doen; lunchen, spontane weekendjes weg, dagje naar de Efteling, you name it. Maar dan wel het liefst vanmiddag, morgen of deze week. En nee niet over vijf weken, dan kan ik wel weer aan de andere kant van Europa zitten.

In het dagelijks leven praat ik er met mensen over. Dan praat ik juist met die mensen die de aankomende tien weekenden vol zitten met sociale verplichtingen, iedere dag tot acht uur overwerken, de dag erna weer om 7 uur op moeten staan en daar eigenlijk niet heel blij van worden. De kleine dingen van het leven zien ze bijna niet meer omdat ze altijd gehaast door het leven rennen. Sommige vinden dat ik geen recht van spreken heb. Jij hebt een prachtbaan, vliegt de hele wereld over en jouw hele leven is een grote vakantie. “Je begrijpt het niet. Als je mee wilt doen in de maatschappij dan is het gewoon zo. Druk zijn is daar een onderdeel van” is een reactie die ik regelmatig te horen krijg.

Lees ook:  Bloggen: expressie van creativiteit of narcistisch blok aan je been?

Maar ik vraag mij wel af waarom zou je jezelf zo volplannen? Waarom razen we door ons leven heen en kunnen we maar slecht genieten van de kleine momentjes die het leven juist zo mooi maken? Het leven is kort en er zijn enorm veel dingen die mensen niet zien of ervaren omdat ze er simpelweg de tijd niet voor nemen.

We zijn twee uur later vertrokken dan de bedoeling was, maar wat maakt het uit. Dan stoppen we maar een keer minder en wijzigen we het originele plan. Plannen veranderen bekent weer een nieuw avontuur en dat vind ik heerlijk. Ik kijk om mij heen. Dit is niet de autobahn waar we eigenlijk op zouden moeten zitten. Het is een of ander bergweggetje in Oostenrijk. Het sneeuwt en uit de radio galmt een liedje van Celine Dion uit 1995. Ik merk op dat we ergens anders zitten. Hij grapt: “If you don’t have a destination, you’re never lost”

Chloë Sterk

Chloe (34) besloot na zes jaar haar fashionblog Fashionista Chloe aan de wilgen te hangen en het platform Daily Nonsense op te richten. Ze houdt enorm van reizen en wil op een gegeven moment naar Spanje verhuizen. Op dit moment woont ze nog in een knusse studio in Amsterdam en probeert daar een gezonde balans in de welbekende rat race te vinden.

Nog geen reacties

Reageer ook

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd.