“Oh je bent zo’n vlogger? Komen wij nu ook op de vlog”? De jongen begint voor mij als een idioot te springen. “Oh gast, we worden beroemd”, hij geeft zijn broer een por in zijn zij. Ik zucht. Ik wil er tegen in gaan, want ik ben helemaal geen vlogger. Stiekem heb ik er een hekel aan wanneer mensen mij deze stempel geven. Ik geef het toch een kans en besluit hem het uit te leggen. “Ik ben hier om dit ski-gebied te promoten. Ik schrijf voor een online platform. Het toerisme bureau van dit gebied heeft mij uitgenodigd”. De muziek staat hard en ik probeer er boven uit te schreeuwen.
De jongen slaat een arm om mij heen. ” Schat, je bent toch gewoon een vlogger of hoe noem je dat tegenwoordig, influencer? Alleen maar met zichzelf bezig die types”. Ik ben enorm verbaasd hoe hij mij stigmatiseert. Hij is duidelijk dronken, maar toch komt zijn opmerking hard binnen. “Haal je geen verwachtingen in je hoofd. Een vlogger heb ik al weleens gehad. Eens maar nooit meer”. Het enige wat ik denk, maar niet uitspreek is L.U.L!
Ergens neem ik de jongen niks kwalijk. Hij was vast dronken en wilde lollig doen. Misschien heeft hij totaal niet doorgehad dat hij irritant bezig was. Toch vraag ik mij af of we elkaar tegenwoordig niet te snel veroordelen en of we nog wel verder kijken dan een stempel die wij elkaar automatisch geven?
De laatste tijd schrijf ik regelmatig columns over het hebben van een online medium. Het artikel: “De naakte waarheid achter de instagram bubbel” maakte veel los bij de lezers en was een groot succes. In deze column meer over daten. Hoe is daten/flirten en versieren nou echt als je online zichtbaar bent?
Laten we bij het begin beginnen, mannen geven mij regelmatig automatisch een stempel. En dat is niet de stempel waar ik altijd op zit te wachten. De switch van mijn oude fashionblog Fashionista Chloe naar het platform DailyNonsense heeft het iets minder gemaakt. Nu word ik niet automatisch meer gezien als een modepopje, maar toch blijven de meeste mannen een mening hebben over de online wereld. Hypocriet is het soms wel. Er zijn namelijk duizenden mannen die de online wereld enorm interessant vinden, maar er wel negatief over praten.
Kunnen we nog wel voor een persoon kiezen of is dat tegenwoordig hartstikke lastig?
Door de opkomst van online dating apps is daten 360 graden gedraaid. We beoordelen mensen niet meer op hun innerlijk of de eerste klik. Nee we beoordelen op een plaatje en het beeld dat we daarbij voor onszelf creëren. Is de eerste foto niet spectaculair genoeg dan wordt er verder geswipt. Lopen de eerste woorden niet soepel dan archiveren we meteen de chat, of komt de persoon in kwestie hopeloos/desperate over dan is het helemaal einde verhaal. Ik kan er eindeloze gesprekken over voeren met zowel mannen als vrouwen. Want waarom gebruiken we eigenlijk dating apps? Kunnen we anno 2018 nog wel voor een persoon kiezen of is dat tegenwoordig hartstikke lastig?
Ik geef toe, ook ik doe er aan mee. Stiekem toch even kijken op Innercirlce of er nog een lekker hapje tussen zit, gewoon even grappig een paar woorden wisselen. Maar moeite doen, nee daar heb ik geen zin in. Het is toch allemaal hetzelfde. De online dating wereld is een pot nat. En als hij dan ook geen moeite voor mij wilt doen, dan maar niet.
Want hey, wat maakt het uit? Als meneer A het niet is dan komt meneer B wel weer om de hoek kijken. Genoeg hapjes in de online visvijver toch? Juist dat, is eigenlijk wat het nou zo lastig maakt. Er is een overvloed aan keuze, dus waarom meteen voor de eerste de beste kiezen? Als het niks is, dan maar weer gauw door naar de volgende, is de gedachte die de meeste mannen (en stiekem ook vrouwen) hebben.
Steeds maar weer die stempel krijgen vind ik erger dan ghosten.
Waar vrouwen meestal een groot drama kunnen maken van ghosten (de man in kwestie laat dan simpelweg niks meer horen en verdwijnt van de rader), is dat niet het geen waar ik echt moeite mee heb. Want jemig meiden, een paar keer praten levert nou niet echt een band op met een gast. Wij vrouwen zijn hier waarschijnlijk precies hetzelfde in. Het is gewoon een feit dat in de meeste gevallen de een enthousiaster is dan de ander, dus so be it. Let it go.
Nee, het zogeheten ghosten (wat ook wel eens bij mij gebeurt) vind ik niet eens erg, maar steeds maar weer die stempel krijgen vind ik eigenlijk het meest vervelende. Want vraag je zelf een af. Waarom moeten we tegenwoordig iedereen meteen zo over een kam scheren? Zullen we in 2018 proberen om eens verder te kijken dan onze neus lang is? Niet iedereen die naar een festival gaat gebruikt drugs, niet iedereen die naar India gaat is een zwever, en nee niet alle vloggers en influencers zijn alleen maar zichzelf bezig.
Als ik terug kom in mijn hotel ben ik nog steeds verbijsterd over de uitspraak van de jongen in de kroeg. Hij was knap, maar zijn opmerking heeft hem in een klap lelijk gemaakt. Als ik aanschuif aan de gedekte tafel zie ik een Instagram prive bericht binnen komen. “Jo lig in bed, waar ben jij dan? Ik dacht dat we de nacht in stijl zouden afsluiten? Wauw, je hebt meer vrienden dan ik, shit meid je bent belangrijk!” Ik zucht en leg mij telefoon weg. Nog geen minuut later komt er weer een bericht binnen.”Nee je bent een schat, succes nog. Wellicht tot morgen, hoop je lekkere kont nog even te zien” Ik staar naar het scherm. Wat een gigantische sukkel. Omdat we geen Instagram vrienden zijn van elkaar vraagt Instagram of ik het bericht wil toestaan of afwijzen. Ik druk op afwijzen. Hem ghosten lijkt mij na vanavond de beste oplossing.
