Daar sta ik dan, met de koffers in de hand mijn kleine man uit te zwaaien. Oh, wat ben ik toch een egoïst, maar ik heb het ook echt nodig. Hoe ga ik dit overleven? Op vakantie zonder mijn kleine man. Ze zeggen wel eens, het is alsof je een arm of been thuis laat, nou het voelt even alsof ik mijn hele romp inclusief armen en benen achter laat. Hoe ga ik dit overleven?
Druk, druk, druk! Werk, huishouden, mijn sociale leven schiet er vaak al bij in, laat staan date nights met je hubby. Irritaties bouwen op, er word weinig gepraat, ieder verdwijnt in een coconnetje en leeft langs elkaar heen. Herkenbaar?
Dit wilde wij even doorbreken door samen op vakantie te gaan. Dan kon ik zorgeloos bijslapen (onze kleine man Navje is een spookje s’nachts) en konden we ons even vijf dagen zonder afleiding op elkaar concentreren. Het klonk echt heerlijk, maar tegelijkertijd ook zo egoïstisch. De opa’s en oma’s vingen het op en die stonden natuurlijk meteen te springen. Yes, Navje lekker logeren, dat betekent FEEST!
Het klonk echt heerlijk, maar tegelijkertijd ook zo egoïstisch
Eerlijk? Het is leuk voor de opa’s en oma’s en ook wel lekker voor mam en pap. Even oude gevoelens oprakelen en concentreren op elkaar. Zo gezegd, zo gedaan. Dubai was geboekt en het aftellen was begonnen. Hoe dichter de vertrekdatum in de buurt kwam, hoe groter mij schuldgevoel werd. Is dit wel een goed idee? Niet dat ik de opa’s en oma’s niet vertrouw, maar hallo, het is wel even 6 uur vliegen van de liefde van je leven vandaan.
Woensdag 15 november nadat de koffers waren en we Nav’s koffertje hadden afgezet bij opa en oma kon het avontuur beginnen. Na heel veel knuffels en handkusjes vertrokken we richting Dubai. We hadden ons voorgenomen om vooral veel te doen, lekker afleiding zoeken! De reis ging super snel, ook al had ik de neiging om dat huilende baby’tje in het vliegtuig vast te pakken en lekker mee rond te wiegen. Moedergevoel kun je schijnbaar niet uitzetten! Eenmaal in het hotel aangekomen was ik helemaal kapot. Dus na een ochtendje zwembad en een powernap gingen we richting de Dubai Mall om eten te scoren en te shoppen. Hierna kropen we vroeg ons heerlijke kingsize bed.
De volgende dag was het vrijdag en reden al vroeg in de ochtend meteen naar een te leuke Beach Club genaamd Zero Gravity. Daarna was het tijd om te douchen en om te kleden om vervolgens een hapje te gaan eten en te stappen! We gingen naar club Base, waar Tyga z’n kunstjes deed en goede muziek werd gedraaid. Ik voelde me een beetje gek, maar dat mocht de pret niet drukken. Na heel veel dansjes, liepen we naar de taxi en toen kreeg Boy een appje.
De app kwam van opa. Meteen kreeg ik een steek. Het enige wat er stond was; “Wil je ons even bellen”. Het was alsof ik tegen een muur aanliep. Ik kreeg kleine paniek. Is alles wel goed met onze kleine man. Wat bleek? Ze waren met Navje in het ziekenhuis. Nou ik kan je vertellen, dan stort je wereld even in. Ik wilde meteen naar huis.
Toen ik daarna hoorde dat Nav maar spugen bleef spugen raakte ik totaal in paniek. De dokter wilde hem graag een nachtje ter observatie daar houden, nou toen kon je mij helemaal wegdragen. Na een dramatische janksessie (a la Kimmy K.) werd ik weer een beetje redelijk en gingen we opzoek naar een terugvlucht. Ik wilde niet meer in Dubai blijven. Het liefst vloog ik per direct naar huis.
Alle vluchten waren vol, dus we konden niet naar huis
Alle vluchten bleken vol en we konden op zijn vroeg pas 1,5 dag later naar huis (a 1000 euro per persoon). Na een slapeloze nacht en veel appcontact met opa waren we iets meer gerustgesteld. Ondanks dat we gerust gesteld waren hingen we de volgende dag toch met de vliegmaatschapij Emirates aan de lijn. We wilde toch weten wat de mogelijkheden waren,maar helaas.
Maar toen gebeurde een klein wondertje. Na het ontbijt hadden we even een moment dat we konden facetimen en zagen we een dolgelukkige opa en oma in beeld die met Navje het ziekenhuis uit liepen! Yes, niets ernstigs gelukkig! Mijn klein man mocht naar huis. Hij kreeg al weer wat babbels, maar was wel erg moe en ziek. We besloten om het even aan te kijken en contact te houden. Toen we ’s avonds een zingende Nav aan de telefoon hadden vielen er gelukkig wat zorgen van ons af en besloten we toch in Dubai te blijven. We hebben ondanks de schrik nog best kunnen genieten, maar Nav was en bleef het onderwerp van de dag.
Als verassing voor Boy had ik een Mercedes Gg63 amg gehuurd en daarmee zijn we heerlijk gaan toeren. Eerst naar de woestijn voor een heftige quatsessie en daarna reden we langs een aantal hotspots (waaronder Sweet Salvation met te leuke en lekkere ijsjes en natuurlijk Nomad. Toen we bij Nomad ordinair aan het bunkeren waren werden we ineens aangehouden door de politie. Uit het niets stonden daar opeens vier nogal prikkelbare mannen aan de tafel. Na een gesprek, zweet en lichte paniek bleek dat twee andere jongens dezelfde hadden gehuurd. Met deze auto was iets gebeurt en ze hadden Boy aangezien voor een van de jongens.
Nou, je zult nu wel denken; wat maken die twee mee. Ach, voor ons wordt het bijna normaal. Het lijkt wel alsof wij altijd ‘ongeluk’ hebben als we op vakantie gaan. Operaties, bestolen, Coupe in Thailand of ontsnapte tijger, lees het op het nieuws en Jos en Boy zijn erbij. Gelukkig bleef het uiteindelijk bij deze obstakels. Om de trip goed af te sluiten zijn we naar Cirque les Soir geweest. Wauw, wauw een club naar mijn hart. Freakshows, ballenbak en top muziek. Mijn avond kon niet meer stuk. Aanrader dus!
De volgende dag ging ik met een kleine kater het vliegtuig in, maar daardoor kon ik wel lekker dutten en enigsinds bijtanken. En toen na zes uur waren we eindelijk geland! Boy zei meteen: “loop maar vast, want er staat iemand op je te wachten!”
Met kriebels in mijn buik liep ik richting de gate
Met kriebels in mijn buik liep ik snel door de deuren heen en hoorde ik iemand fluiten. Als ik er aan denk moet ik weer lachen, want ik liep bijna mensen omver. En toen, kwam hij daar aanlopen. Handjes omhoog, big smile op zijn gezicht, een aantal kilo’s lichter, mama roepend. Het programma “Hello goodbye” is er niks bij hoor. Man, ik moest huilen als een klein kind. Wat was ik blij om Nav weer te zien.
We zijn in totaal, inclusief vlucht, zes dagen weggeweest. Of ik dit ooit nog zonder Nav doe, No freakin way! Ondanks dat we super leuke en mooie momenten hebben beleefd. Je merkt toch dat je hoofd maar met 1 ding bezig is. Overal waar we waren zeiden we: “oh dit zou Nav zo leuk vinden”. Ja.. #momlife, ik kan het niet ontkennen. Ik heb er over nagedacht en besloten dat ik nooit meer langer dan 1 of 2 nachten zonder mijn Navje weg ga !
Nu ben ik natuurlijk enorm benieuwd. Zou jij op vakantie gaan zonder je kind? Laat je reactie hieronder achter! Wil je meer weten over Dubai of de plekken waar ik ben geweest, ask me! Thanks for reading again toppers!
